जिम्माल बा, मलाइ यो कविता पोहोर साल पढेको याद छ! तपाईको यो धागोमा छिर्ने बित्तिकै अघि मलाइ त्यो समयको
याद आएको थियो। अद्वितीय छ कविता!

म त पोहोर साल खोला पारी नै थिएँ, तपाइ त्यो दिन हिउँ परेर अड्डा जानुभएको थिएन, अनि हामी यम से गाममा
च्याट गर्दै थियेम्। तपाइले घर बसेर बाहिर परेको हिउँ हेर्दै कविता लेखेको कुरा बताउनु भएको थियो। समय कति
चाँडो उड्छ है? यो साल त हाम्रो भेट पनि भैसकेछ, सायद अर्को साल हामी एक अर्काको जन्तीमा गैसक्या हुन्छम् कि?