याँ पो कास्दो कास्दो लाप लेतार लेख्ना पाउने राचा मो पानि लेग्ना पारो मुइले मोइच्यांङ् या पो पाउचा कि के हो। लु सुन् होइ ता

ए मोइच्याङ्

तो का गाको तेरो च्याङ्बालाई छाडेरा। तो गाए देखि चौरीले दुध नि दिदाइना.... आप्पाले मोलाई  काराउचा। चेङ्ग्रा हारु पानि कात्काता जान्चा कात्काता मोइले बोलाउदा आउदाइना।

तो भोटे कुकुर नि रात भारि काराको काराई गार्चा सुदनाइ दिदाइना, मोइले काति काराउचा बानेरा झाटारो हानेको दाउराले आप्पाको खाप्पार मा लागेचा मोलाई घार बारा निकाल्द्यो। आबा ता जाडो लाग्यो लेकबाटा भेडाहारु नि झार्नि बेला भायो, खच्चार नि साप्पाइ जामा गार्नु पार्चाअ। आबा काम गार्ना ताला झार्ने बेला भायु हिउले बास्ना दिदाइना।

तो नभाई कासाइलाइ नि मान लाग्दाइना। झन यो चौंरी, भोटे, खच्चार, चेङ्ग्रा रा भेडाले ता साद्धाइ तोलाई मात्तै खोज्चा लु त चाडो आइजा। तलाइ मो तोम्बा बानारा राख्दिन्चा, तोइले त थोराइ खान्चा बाकि मोइ खाइदिन्चा तारा तो झाट्टा आइजा।

आनि आउनै पारे मेराइ सापाना मा आइजा होइ त्यो ग्यात्सो को सपानामा नाआइजा।

तुलाइ मोइले तोम्बा भान्दा पनि धेराइ माया गार्चा।

तेरो च्याङ्बा