नब्बे सालको भुइंचालोमा घ्वाइं खेलिराको थ्यौँ रे??? लु म भन्दा गोडा चारेक बर्खले कान्छि परिछिन् बरा! तेतिबेला मेरा जुङ्गाको रेखि भर्खर भर्खर बस्या थो, तेसइले घ्वाईँ-स्वाईँ खेल्दा छरछिमेकका आइमाइ पाटिले देख्दा लाज लाउने भ'र चुपचाप अरुले खेल्या हेर्दै बसिन्तो! हो हो सान्नानि शब्बुलाई बोलाऊ बोलाऊ, दीप झन बबाल सोबर भएर आउँछन्त अनि!