अचेल फेरि फुर्सदै छैन। सखारै घाम नउदाउँदै निस्कन्छु, बेलुकी पख छिर्छु, अनि १-२ घण्टा समाज सेवा मै डुब्छ, अनि सुति हाल्छु। तै नि हिजो राती सुत्ने बखत साह्रै सम्झना आयो भउतेको। निदाउन अघि कुरा गरि हालम् न भुनेर फुन लगाएं। श्वर त उसैको थियो, ठ्याक्कै चिनियो, तर बोली: "परपरपरपरपरपरपरपरपरपर...पुन्टे...आथाथाथाथाथा...दा...पिरररररररररररररर पुरररररररररररर...लबलबलबलबलबलबलब...बुलबुलबुलबुलबुल...ब्ररररररररररररररररररररर" नकचरो के खान बौलायो कि मै संग मस्क्यो, मेसो पाईन त नि। आज बल्ल अलि कति फुर्सदाँ चौतारी च्याउन पा'को, बल्ल कुरा बुझियो! सान्नानीले चइनी दुईटा गोलभेंडाँ एक मुट्ठी टिम्मुर राखेर अचार बनाईडे के रे!