CT, is that your poem, I have tried to insert breaks, LOOK how is it: लघुताभाष - यो जो छ नि यसले मान्छेलाइ पत्रु बनाउँछ ॥ न आफु लेख्न सक्छ, न अरुले लेखेको पढ्न सक्छ, जबरजस्ति २ - ४ लाइन पढीहाले नै पनि न त्यसको अर्थ बुझ्न सक्छ ॥ अनि बर्बराउँछ - बिना प्रसंग गधा र कुकुर भन्दै उफ्रिन थाल्छ ॥ साझा जस्तो मैदानमा जताततै फोहर ओकल्दै बिष्टाले नुहाउन मै मज्जा लिन्छ ॥ अरुलाइ गधा कुकुर भनीरहँदा आफु नै फोहरको रछ्यानमा रमाउने सुँगुर बनेको बिर्सन्छ ॥ आफुले आफैलाइ बिद्वान ठान्छ, तर मरिकाटे कसैगरी पनि बिद्वता प्रष्फुटन हुँदै हुँदैन ॥ न आफुले जानेको कुरा बताउन जान्दछ, न अरुले जानेको कुरा सिक्न नै सक्छ, बरु अल्लारे पारामा सहि बर्बराउन बाहेक अरु केहि जान्दैन ॥ इर्ष्या लाग्छ अरुले लेखेको देखेर, अरुले तारीफ बटुलेको देखेर, ऐनामा हेर्छ आफैलाइ, भित्रदेखि घृणा जाग्छ ॥ आफैप्रति - अनि अरुलाइ "न नेता बनिस न कवि बनिस" भन्दै गर्छ खिसिट्यूरी ॥ बिनामतलबको अट्टहास गर्छ चिच्याएर एउटा पागल झै ॥ Rahulbhai, good job with ur poem