डाको छोडि म रुदा, तिमी ङिचिक्क हास्थेउ नि उपहास तिमीले नै गर्यौ, अब त के माया गास्थेउ नि, न तिमी रोयौ म जसै, न सक्यौ लाज नै ढाक्न लाई अब त के सकौली त्यो रथ, राजा ईन्द्रले जस्ताइ हाँक्न लाई, मेरो भाव नबुझे पनि आशुको, मैले श्राप दिनु छैन बहुमुल्य ?? तिम्रो माया त्यो, मासु जसरी फेरी किन्नु छैन।