प्रभाती किरण- बडो यत्नले ढुकढुकी साँचिरा’थेँ मर्यो भन्दथ्यौ रे ! अझै बाँचिरा’थेँ गयौ दूर एक्लै बनाएर एक्लो म तस्बीर तिम्रो यतै टाँसिरा’थेँ कतै बागमा कोयली गाउँदैथ्यो टुट्यो तार मनको रुँदै गाँसिरा’थेँ हरायो निशानी डढ्यो प्रेम गाथा म कल्पेर आँखा धुँदै नाचिरा’थेँ म भक्कानिएथेँ छुट्यो अश्रुधारा नदेखून कसैले भनी हाँसिरा’थेँ । www.tanneri.com