धन्यबाद है सबैलाई ! एउटा नंया लेख्ने जोश चलेको थियो रेलमा घर फर्किदा फर्किदै ! अलि अलि मिलाउन थाल्या थिए - अधि नै बढेन । फूल्न नदिन चालिएका कुचाल बुझी दिनु पर्यो ॥ फूल हेर्दै मख्ख पर्ने हैन: आहाल बुझी दिनु पर्यो ॥ मनमा बिस्मातका छाल ल्याउन खसि रहु भन्छौ छाङ्गा भई भीरवाट खस्दाको हाल बुझी दिनु पर्यो । पाप पखाल्न पटक पटक पिलाएको शुद्द जल हेर त्यै गङ्गा, ढल छंदाको अबगाल बुझी दिनु पर्यो । वजन उचाली खाएको घटाउनु पर्ने बाध्यता कतै अन्यत्र मर्दैछन् भोकै - अनिकाल बुझी दिनु पर्यो ।