अनि धेरै भईसकेछ- लम्पसार परेर चउरमा आकाशका तारा नगनेको र एउटा तारासंग आँखा जुधाएर ‘त्यो मेरो तारा!’ नभनेको। नेपे दाईले भने जस्तो नोस्टाल्जिक हरफहरु गौतमजी! धन्यबाद् पस्किनु भएकोमा! शिबप्रकाशजीलाई धैरै धन्यवाद राम्रा कविताहरु पस्कनुभएकोमा! रक्त शान्ति को कल्पना गर्ने सामर्थ्य म मा रहेन, मेरो कलम् भाचियो,, मसी सुक्यो , कविता पुरा भएन आशा त बिस्तारै रक्तशान्ति पूर्ण शान्तिमा परिवर्तन हुनेछ। बिस्तारै युनिकोडको प्रयोग तपाईँलाई सरल लाग्दै जाने छ!