हे गालब , हे स्वस्थानी बाचक, हे अगत्स्य मुनीलाइ आज्ञा गर्ने कुमार जी, तपाईंको जती प्रसंसा गरे पनि कम हुन्छ । यो माघको जाडोमा पनि हरेक बिहान मार्दिको चिसो पानीमा डुबुल्की मारेर, महिनाभरि फलाहार रहेर, चित्त सुद्द, पित्त सफा राखेर नियमित रुपमा हामी सबै अज्ञानीहरुलाइ स्वस्थानीको पवित्र बाणी श्रवण गराइ हाम्रो यो मानव जुनि धन्य बनाइदिनु भएकोमा तपाईंलाइ जती धन्यवाद दिए पनि कम हुन्छ । तपाईंको लेखाइको प्रसंसक त म पहिल्यै देखि थिए तर हरेक बिषयमा धाराप्रवाह रुपामा कलम चलाऊन सक्ने प्रतिभाको पनि साक्षात्कार गरियो । आफ्नो प्रतिभा प्रती अन्याए नगर्नुहोला, निरन्तर लेखिरहनुहोला । चित्रकुमार मुखियाजीलाइ नि धेरै धेरै धन्यवाद, गालबजीलाइ बेलाबेलामा कम्प्लिमेन्ट गरिदिनु भएकोमा । तपाईं पनि आफ्नो प्रतिभालाइ लुकाएर हामीहरुप्रती अन्याए नगरिदिनुहोला । अझै धेरै पढ्नु छ तपाईंको श्रीजना । फेरी एक पटक धन्यवाद! धेरै कथाहरु पढियो, केही जानी नजानी लेखियो पनि तर पहिलोपल्ट कुनै कथाको पात्र बनियो, कस्तो कस्तो रमाइलो हुनेरहेछ, आफुलाइ त्यस्तो फन्नि सिचुएसनमा इम्याजिन गर्दा । जल देवतालाइ घाइते बनाएको, मुर्ती चोर हरुको मुर्गा बनेको, बाघको छालाको कट्टु मात्रै लगाएर माघको ठिहिरिंदो जाडोमा शिवजी बनेर बस्नु परेको, बाघरुपी कुम्ले र शिवजीरुपी ग्वाँचे बिचको संबाद, कुम्लेले झन्डइ चुना लगाएको, हरेक घटना र प्रतीघटनाहरु सम्झेर रमाइलो लागिरहने छ र मलाई लाग्छ चौतारीका हरेक गाम्लेहरुका लागि यो स्वस्थानी अबिस्मरणिय अनुभव रहिरहने छ । धन्यवाद गालबजी !