:) राहुलदा को कविता मा मैले सबिता थपि दिए है । हुनत यहि कतै बाटै लिएको यो निकै पुरानो टुक्रा हो । हजुरको कविता देखेर ह्या टाँस्न मन लाग्यो नरिसाउनुस है । .... आज पनि तिमी आयौ खै किन ? सायद म हडबडाए सम्हालिन खोज्दा मैले सोध्न बिर्से। यि बाटोहरुमा एक्लै हिडिरहेछु मानिस हरुको भिडमा म आफूलाई एक्लो पाउछु हल्लै हल्लाबिच पनि स्तब्धता मलाई पच्छ्याउछ र पनि म हिडिरहेछु मानौ म हिड्न चाहान्छु फेरि सोच्छु आफै संग कतै मेरो हिडाइ निरर्थक त होइन? अनायासै मेरो पाइला रोकिन्छ, तर एक झोक्का चिसो बतास मलाई छोएर जान्छ लाग्छ कोहि मेरो छेवैमा सुमधुर आवाजमा कानेखुसी गरे जस्तो “किन रोकिएको?” म झस्किन्छु- लक्ष मलाइ प्रेरित गरिरहेछ अनि म फटाफट हिड्छु।। ........