काठमानडु शहर यहा छन देबी देबता,मान्छे अनी मान्छे भीत्रका अ मान्छेहरु, मुर्ती मन्दीर् अनी मुर्ती भित्र का अ मुर्तीहरु, मुर्ती बेचेर फुर्ती लाउने र देबता लाइ सुर्ती जसरी चुस्नेहरुछन्, यहा थरी थरी का खेला हुन्छ,जाल झेल हुन्छ, जाल झेल गर्नेलाइ न जेल नेल हुन्छ, लुकामारी जस्तो राजनीती मा बीमेल हुन्छ, यहा ठमेल छ,अशन छ भीड,भाड मा ठेलम ठेल छ,अधीकार को लागी यहा अनशन छ शीह् को दरबार छ,स्याल को राज छ धुलो, मैलो, सफा चकीलो कार छ,तेसैको लागी मारा मार छ, तै पनी सब बेकार छ, आकशे पुल छ,राजनीती को तुल छ, आडम्बरको झुल छ,सबैको मान मा शुल छ, लोभ को र्याल छ,न कसैको ख्याल छ मायामा यहा गम्भीर चाल छ सुकेको रानी पोखरी को आफ्नै ताल छ, मान्छे हरु बेताल छ,सवारी साधन को न सुरताल् छ, जस्लाइ सोधे पनी हाल बेहाल छ, काठमान्डु शहरमा मान्छेको कोलाहाल छ यहा हरेक ब्यपार आपार छ, एक् अर्का को झपार छ,छुरा र कुरा बराबर हानाहन छ, न शान छ,न मान छ, बडेमान को गणेस्थान छ, न धर्म छ,न छ साथ कसैको! निधार मा पशुपती नाथ को धुलो छ, माथी माथी पुग्ने यहा राज्नीती कै ठुलो दुलो छ, मिहेनत यहा अ्मिलो छ,चोरी चकारी नुनिलो छ, धान मकै को भकारीमा भोक मरी छ, अलकापुरी कान्तीपुरी नगरीको थुप्रै जरा र लहरा छ, सोझा साझा माथी पुग्नै नस्क्ने पहरा छ, टेक्नै नहुने काडा छ,उकलनै नस्क्ने डाडा छ, हिमाल बेहाल छ, तर नेपाल सधै सधै सीतल छ, सीतल छ,मीत्र छ, नेपाल सधै म भित्र छ, जय नेपाल