सिदै भन्नु पर्दा माथी टासीएका एक जना राजनितकर्मिको भनाइलाइ दुइ चार कुरो गर्न मन लाग्यो । बिभिन्न कुसंस्कारले पिल्सिएका नेपाली जनतालाइ अहिले प्रदिप कमरेडले अमेरीकी रेबन चश्माले द्रष्टी लगाउनु नेपालका राजनितिक कर्मिको थप हनुमान चरित्र उदांगो पार्छ । देशलाइ सुधार्ने ठेक्कालिएका कमरेडले यसरी कुर्लिनु आफ्नै दौरामा पिसाब फेर्नु हो । पिशाब फेर्दा न्यानो हुने अनि पछि चिसो हुदा दौरानै अरु तिर फ्याक्ने दु्ष्ट बिचार भएकाहरुले यसरी रामायण बाच्दा उनिहरू पबित्र रावण भएको स्पष्ट हुन्छ । करीब दुइ दशकमा के दिए यि भट्टहरुले, यतिमै मूखमा बुजो लाग्छ यि पिपासुहरुको । नेपालमा नबस्ने परदेशीहरुको रगत चुस्न नपाको झोकम यि बिचरा कमरेड गोही भएका छन । कर तिरेर यिनीहरुलाइ धनाढ्य बनाउनु कि स्वबिबेक अरुनै गर्नु यो नैशर्गिक अधिकार हो । अनी बिदेशमा उन्नती प्रगतीतिर लागेकाहरुको प्रशंसागरेर अप्ठ्यारोमा परेकाहरुलाइ उत्साह थप्नुको सट्टा बिभिन्न कारणबस अल्झिएका भाइ बन्धुको खिल्ली उडाउदै काखि बजाउनु लोकतन्त्र पछि पनि यि राजनेताहरू कुकुरको पुछार संग तुलना योग्य भएका छन। रक्षान त बरु मलको रुपमा प्रयोग गर्न सकिन्छ, यि नेताहरु त तेती पनि तुलना योग्य नभएको हुदा यिनीहरुको गन्धले नाक थुन्नुको सट्टा यतीमै कुरो टुंगाउनु उपयुक्त ठान्छु ।