ब्यथा मारेर आफ्ना तिम्रा सुनेकै हो हात मलाइ तिम्रो साथ अरुलाइ बुझेकै हो पैलै काँडा त तिम्ले अनगिन्ती दिएकै हो छैन फुल् भने भैगो, भनेको तेत्ति हो ।।। दीप उता भोजन तिर लागियो आफु यता शब्दबाँण चलेका रेछ्न आफुतिर --सम्मान त गर्नै पर्यो।