मेरो "खत्तम!" प्रस्तुती माथि आ-आफ्ना आँखा र मन डुलाउने सबैलाई अभिबादन सहितको आभार प्रकट गर्ने क्रम सुरु गर्नु अघि दुइटा कुरा राख्न्न मन लाग्यो -- पैलो कुरा त "खत्तम्!" मैले लेख्या भे नी तेस्लाइ युनिकोडमा तयार गर्देर मेरो एउटा बिशिष्ट साथीले म प्रति प्रत्यक्ष र अरु पाठक प्रति परोक्ष रुपमा लाको गुणलाई मैले सम्मान गर्नै पर्छ। दोस्रो कुरो चैं के पर्यो भने हीजो राती एक जना शुभ-चिन्तक झन्नै बिच्किए -- हल्का लाएर खत्तम! पढेछन छेउ न टुप्पा खत्तम लागेछ। त्यो राम्रो राम्रो पर्तिकिर्या लेहनेहरु नी तिम्लेनै लेहया हो कि क्या हो भनेर जङ्गिए। तेस्तो नी कथा हुन्छ? इन्डिङ् खै इन्डिङ्? छेउ न टुप्पो सँग कथा सकाउनी? झर्किए उनी। शुभ चिन्तकले खोल्या पानामा जे देखे तेइ मात्रै पढेछन र खत्तम्! "रिस् पनि नउठ्या हैन तर उठेर केइ न केइ --- " मै खत्तम् भा बुझेर छेउ न टुप्पो भन्या रे छन् --निक्कै बेर लाग्यो तर मलाई तेत्ती बुझ्न। 'पर्भो, बाँकि भाग छोप्या पानाँ छ हेरी "CLICK HERE TO SEE ALL REPLIES TO THIS THREAD" भन्नेमा थिचान दिएछी खोज्या छेउ र टुप्पो भेटिन्छ कि भन्ने निबेदन गरेँ। के छोप्या भन्दै थिचेछन क्यारे --एक छिनको चुप चाप पछि कथाको निरन्तरता भेटेछन अनि "ए ---देखेँ देखेँ --- आफ्नो सस्तो खाले सम्बन्ध छ अन्तर्जाल (इन्टरनेट्)मा --धेरै लामो लामो धागो खोल्दा सम्बन्ध छिन्छ फेरी ट्याँइ ट्याईँ गर्दै जोड्नु पर्छ -- भन्दै फत्फता सुनी रहेँ अनि एक् छिन् पछी ल ल अब कथा पढेर भनम्ला कस्तो लायो भन्दै सम्पर्क बिच्छेद गरे शुभ चिन्तकले। हिजो राती सुतान दिनी बेलाँ तेसरी शुभ-चिन्तकको झर्काइमा परेँ तेइ कुरो मिल्या जस्तो भो पछी धन्न। गार्हो छ के गर्नी?