गोविन्द श्रृङ्खला (महेन्द्रनगर कञ्चनपुर) गजल शक्तिको बेजोड पर्खाल पनि हुरिले ढलेछ, नडग्ने लाई पछार्ने यौटा हल्ला पो चलेछ । एकता भए जो कोही पनि झुक्नु नै पर्दछ, भोग र बिलास थुपारिएको महल जलेछ । हठ र ढिपी कसैका लागि अनन्त हुदैन, दर्ुदशा कस्तो द्वन्दको ज्वाला दन्केर बलेछ । हैकम आफ्नो थोपर्ने पनि भएछ निस्तेज, अदम्य आँट छ भन्ने पनि अन्तमा गलेछ । नेपाल देश पाएर फेरी नेपाली रुखमा, कहिले पनि नझर्ने फल लोक्तन्त्र फलेछ