मेरो jpt कबिता Grammer बिग्रेको भये माफ पाउँ एक्लो भएर के भो त? खुशी थिए म जिन्दगीसँग अध्याँरोमानै थिए त के भो त? उज्यालो थियो मन, हृदय थियो दंग फूल नभयेनी, कांढा त थिएन हासो नहासेनि, मन कहिले घोचेन अ्मृत नपियँनी, बिश कहिले पियिन आन्नदित नभयेनी, पीडित म थिइन दु:खीलाई दु:खको के अनुभब जब सुखसँग दाजिदैन भने आन्खै बन्द गरेनी उज्यालै देखिन्छ जब श्रीस्ठीनै आन्धकार छ भने अनि तिम्रो आगमन पछी अ्मृत सँग मिलाएर बिष यसरी पिलायैं एक्छिन सुख दिएर दु:खि बनायेउ बल्ल थाहा भो पिडा के हो भनेर किन सुर्य उदाउँछ अधेरै बनेर लाग्छ जिन्दगि हाँसिरहेछ खुसिले हैन, मेरो मुर्खताको अट्टहाँस गरेर तिमि त गै गयेउ अरुकै प्रीय बनेर मचाँहि अब गाजाँ पिउछु "जय शम्भु" भनेर