धन्यवाद् टाइराजी, कविता मन पराईदिनु भएकोमा!:) *************** यसो लहडै लहडमा दुई पाटाहरु पस्कँदै छु। एकातिर- कसैको बर्षौँ पुरानो सपनाको, म कथित् साकार रुप। कसैको हिसाबी लखमा, म एउटा उपयुक्त कुमार। कसैको मगन्ते परीधीमा, म केवल एक सुनखानि। कसैको गरीव अनुमानमा, म एउटा समृद्ध व्यक्ती। कसैको फिरन्ते दिलमा, म, मात्र एक मोडे सहयात्री। मलाई अचम्म लाग्छ मेरा यति धेरै परिचयहरु देखेर, मलाई चिनाऊने यति धेरै अवयवहरु देखेर। अर्कोतिर- यी संसार हाँक्छु भन्नेहरु, यी आफैँलाई महान छौँ भन्नेहरु, यी आफ्नोलागि संसार पोल्नेहरु, यी दम्भको लागि आफैँलाई पनि छल्नेहरु, म सङ्ग मेरो परिचय माग्ने नाममा, मलाई नै मेरो परिचय दिइरहेका हुन्छन । म त केवल एकादेशको यात्रि रहेछु, जसको देश भैकन पनि देश छैन! म त परदेशि रहेछु, अचम्मको भेषको जस्को आफ्नो भेष भैकन पनि भेष छैन!