यो फुटो बनाएर टाँस्दा घरि ठूलो साइजको घरी पढ्न नमिल्ने हुँदो रै छ अत: कपी पेस्ट अरेको छु तल: मेरी छोरी २०६३-०२-०४ मेरो स्यानो जिन्दगीमा खुशीको, छर्दै मीठो वासना पालुवाको- सानी – सानी अप्सरा वर्लिएर, सज्जा दिंदा जिन्दगी भो बिभोर ॥ ॥१॥ इन्द्रेणी झैं सप्‍त – रंगी खुसीको- चढ्यो‌ लाली आज मेरो धरामा, नौला – नौला स्वप्न उद्‌घोषसाथ- झुल्क्यो मेरो जिन्दगीमा प्रभात । ॥२॥ मोती जस्ता दन्तमाला उघारी- हाँस्छे मीठो छन्दमा फुट्छ लोली केस्रा – केस्रा ओठ ती लाल – लाल- फर्फर्राई निस्कने प्यार साथ- ॥३॥ तोते – बोली ! साथमा सासको त्यो- मीठो – मीठो वासना जिन्दगीको, मेरो बासी जिन्दगी भो सुनौलो, पाई ताजा प्रेमको कान्ति नौलो ॥ ॥४॥ रंगी – चंगी कल्पनामा बहँदै मीठा – मीठा स्वप्नका नूर छर्दै- पोती मेरो नीर आकास सारा- चन्द्रिकाले । दूर नाचे सितारा ॥ ॥५॥ ठूला आँखा ज्योत्सनाको मुहान वैसाली त्यो नित्य चुम्दा बिहान- तोते बोली, ओठ खोली मुसुक्क- ‘बाबा !’ भन्दै छेउ बस्छे टुसुक्क ॥ ॥६॥ ‘मामू !’ भन्दै खुर्र दौडेर जान्छे लड्छे उठ्छे मन्द मुस्कान छाड्छे, आमा बोक्दै काखमा चुप्प – चुप्प- माया गर्छिन्‌ छातिमा ली लुपुक्क ॥ ॥७॥ देखाउँदै रीस गाला फुलाई घुर्काउँदा बाल – हठ् त्यो जताई- लोला साना नाकका ती अमोल- शोभा बन्छन्‌, रूप झन्-झन्‌ कमाल ॥ ॥८॥ प्यारो उस्को आकु लाई सिंगारी साना – साना हातले त्यो मुसारी, ‘हाऽ ! हाऽ !’ भन्दा काखमा ली फुरुक्क- नाच्छन्‌ थुँगा ओठमा ती सुटुक्क ॥ ॥९॥ हेर्दा उस्को बाल लीला अपार जाज्वल्य त्यो सौम्यगन्धी मुहार, हृत्तन्त्रीका तार झंकृत हुन्छन्‌ ब्यथा सारा दूर भै दूर जान्छन्‌ ॥ ॥१०॥ १) आकु- जापानी शब्द आकाच्यान(स्यानो मानव शिशु) बाट ‘स्यानो पुतली (गुडिया)’ लाई स्नेहपूर्वक कविकी छोरीले राखेको उपनाम। अस्तु, धन्यवाद!