दादा, धेरै पैले ज्ञानु सरकारले सत्ता लिएपछि प्रतिकृयास्वरुप लेखेको एउटा कविता छ, जुन आम्रिका बाट प्रकासन हुने नेपाली पोष्‍टले प्रकासित गरेकोथ्यो, त्यो कविता भन्नु भा हो की हजुरले, ल तल टाँसिदिन्छु नि त । पूकार लाली त्यो क्षितिजै भरी अबनिको पोतेर अस्ताउदा सूर्जे ती जसरी डुबी गगनमा निम्तन्छ कालोपना। त्यस्तै “हे जन हो”। कठै अकारणै नेपाल बन्दी भयो छोप्यो बादलले घना सगर भो एक्छत्र सामन्तको ॥ ॥१॥ बोल्ने त्यो अधिकार कुण्ठित भयो सेतो र कालो पनि खुट्‍याएर यहाँ सही गलत लौ को भन्न सक्ने अनि ? मान्छेले सुचना कठै अब हरे। के पाँउथे सत्यको ? उल्टो त्यो गतिमा समुन्नति अहो। पत्याउने मूर्ख हो॥ ॥२॥ अस्ताएर डढे भयानक हिजो ओजेश भन्‍नेहरु मुर्झाएर सुके सबै जगतका सामन्ति सत्ताहरु। साक्षी बिश्‍व छ टिक्न ता अब कतै सक्दैन एक्‌तन्त्र भो बन्दुक्‌का बलमा कतै पनि यहाँ छेकिन्‍न लोक्‌तन्त्र यो॥ ॥३॥ नेपाली जनको पवित्र मनमा नेपाल कै बास छ भूमी त्यो छ अखण्ड पो र त यहाँ स्वायत्त नेपाल छ। आफ्‍नो त्यो अधिकार देश, जनता प्रति बिचारी कन नेपालीहरुको भबिष्य अब ता निर्माण गर्ना कन॥ ॥४॥ झुल्काएर नया बिहानी भुमिमा प्रकास लोक्‌तन्त्रको रैतीबाट छिटै भएर जनता फालेर सामन्तको। एक्‌तन्त्री, हुकुमी, मतान्ध र हठी जाहानिया शासन नेपाली बढ लौ अघि अब गरी सोघोषणा क्रान्तिको ।। ॥५॥ २००५।०२।११ अमेरिकाबाट प्रकासित हुने ई-पत्रिका “नेपाली-पोष्‍ट” मा प्रकासित।