लौ अचम्म भओ के रे क्यार्नि हो त , अबु मास्टर्नि ले भुने पुछि मान्नु त परो केरे । मेरो किलाश मा मेरो नम्बर त १-२ कति थियो के रे । जति ले बुलाए पनि कान्छो हाजिर हुन्छु के रे .... मलाइ पनि कथा त लेख्नु मन् लागेको थियो क्या गरुम गरिब का छोरा छोरि मारेर चोर नेता हरु अहिले कुर्चि का लागि लडेर बस्याछन केरे , आन्दोलन त नेता हरु लाइ कुर्चि को लागि लडन गरेको जस्तो भयो । यस्तो हुदा त जँगल तिर लाउन मन लाउने रहेछ ।त्यहि भएर पनि केहि नलेखि बसेको हो । हिजो सम्म राजा को पुच्छर भएका हरु आज लोकतन्त्र भन्न थालेक छन । जस्ले गलत समचार दियेर जन्ता लाइ भ्रम राखे आज तिनि हरु लाइ नै गणतन्त्र को पक्षधर भन्नु अल्ली नमिठो लाउने रहेछ।मौका मिले सम्म मेरो कथा लेख्ने नै छु । अझै पनि गणतन्त्र को आश चै मैले मारेको छैन । लौ त केहि समय पछि हाजिर हुने नै छु । अहिले दाउरा चिर्न जानु छ । पारि भिर तिर जानु पर्यो । भोलि दाउरा वालिङ तिर पठाउन छ भन्थे सिरे दाइ । आज सिरे दाइ को मेला मा जान लाको हो के रे ।गर्मि ले अर्दा यो सेदिखोला को पानि पनि सुक्न थालेछ। बाय खोला त पानी नै हुन्न। आधि खोलो पनि ढल मिलाउदा कालो कालो भको छ केरे । पानि पनि घर् तिरा बाट बोकेर जान पर्छ के रे कयार्नि त । लौ त अबेला भओ लागे म त ।