लु सकिएन अब, हे हे हे भउते कस्तो सुरिलो स्वर हो गाँठे! बरु त्यो शीखरिणी छन्दको कविता (यो धागोको प्रथम कविता) पनि हजूरको मुखारविन्द बाट सुन्न पाए हुन्थ्यो! :)