मेरो कथा कसरी भनुम म आफ्नो कथा । कसरी भनुम म आफ्नो ब्यथा साझा बसी समछ्य राख्दै छु यो कबिता । कथा हो यो अफुनै बस्ने समाजा को कथा हो यो अनैतीका राज् निति को कथा हो यो अफुनै बस्ने भात्किए को घर को । लग्थ्यो मलाई यो कथा किन यस्तो पखेटा कटीय्को परेवा जस्तो मरुभुमिमा हिंड्ने एक यात्राी को प्यस जस्तो । आज मेरो घर सुन्नेता ले भरिएको छ जता हेर्यो तेतै भात्किए को छ साथी आज किन आफ्नो आफ्न्ता नै एक बिरानो भैराखे को छ । हत्त्य र बिद्रोह ले पलुवा पलायेको छ हिजोको एक् सरल् र सधारन् नगरिक् अज एक् हत्यरा बन्न गैरहे को छ। अज किन येस्तो लगि रखे को छ अफ्नो घर् पनि एक् लडाइ को मैदान रहेय् छ।। अशा थ्यो, कथा को अन्त हुन्छ हरियलि बशन्त भयेर अशा थ्यो , कथा को अन्त हुन्छ दियो को उजयलो भयेर अशा थ्यो , कथा को अन्त हुन्छ सान्त बातवरन् भयेर। तर सथि यो कथा मा येस्तो कुनै मोड् नै छैन, जस्म एक् शन्ति को बेउ बकि छ जस्म स्वभिमानि को झन्डा फहरिअ को छ जस्म कोहि अन्नयाए अत्याचार् सङ लडेको छ। सथि यो एक् कथा नभयेर यथार्थ हो। यो हमि सबै को एक् जिबन् ब्याथा हो।।