yes yes wireless internet (सत्य घटनामा आधारित) साथी हो माईन्ड नगरौँ है, यो मेरो नितान्त व्यक्तिगत कुरो हो र अब आफू युनिभर्सिटी छोडेर जाने बेलामा यूनिभर्सिटीको अवधिभरको साराँशको रुपमा लेखेकोले पनि छुट्टै अर्को धागोमा लेखेँ, अरु कुरा फेरि चौतारीमै गरौँला । फेरि बाउँडियो भनेर दोष नलगाउँ है, प्लीज, रेगुलर चौतारी नै हो मेरो स्थायी अड्डा । म यूनिभर्सिटी जाने ग्राजुएट स्टूडेन्ट । बाहिरको काम गरिँदैन, एउटा कुरो यो देसमा विद्यार्थीलाई काम गरेर पढ्न encourage पनि गर्दैन, र त्यो सँस्कार पनि यो ठाउँमा पटक्कै नै छैन । मतलव, फजुल समय यथेस्टै भए पनि बाहिर काम गर्न लोकलाज ले पनि नदिने - नेपालीको बानी: ठूलो मान्छे बन्नै पर्ने । डिपार्टमेन्टले दिएको research assistantship ले सामान्यतया एउटा ज्यान पाल्न राम्ररी नै पुग्नु पर्ने हो । त्यही research assistant को तलव पनि कति दिन पर्ने हो भनेर फेरि मेनेजनेन्ट स्कूलका हामी जस्तै प्रोफेशरका सस्ता खेतालाहरुलाई के के नै "economic analysis" गराउँछ रे बर्षेनि नै । शायद त्यसो भएर नै होला, एउटा महिनाको तलव पनि 2 digit decimal को accuracy मा बुझिन्छ । हामी कस्ता ठूला मान्छे - हाम्रो तलवमा डलरको inflation पनि अटाउँछ रे । र त्यो हिसाब गर्दा खेरि एउटा मेनेजमेन्टकै साथीले भन्थे - दिनको ३ छाक खाना र महिनामा ४ पटक सिनेमा हेर्न जाने पैसा समेत हिसाब-किताब गर्छन रे । उसो भए यहीँकै लवजमा भन्नु पर्दा - fair enough. Period. तर हामी कम्तिमा पनि दुई बर्षको एक पटक नेपाल जान पनि पर्ने - जसको लागि भाडा नै झण्डै डेढ-दुई महिनाको तलव खर्च हुन्छ, अनि नेपालमा आफू कथम् मर्दा नून बार्ने १३ पुस्ते नातेदार धरी सबैले केही न केही आस गर्ने । भने पछि २-४ डलर जोगाए पनि नेपाल पुग्दा ठूलै लाहुरे नै हुन पाईने । जसले गर्दा सकेको ठाउँमा तेही खाईपाई आएको निमेक पनि जोगाउँ भन्ने चासो सँधै भई नै रहने । खानको भन्दा पनि यहाँको मुख्य खर्च भनेको बसेको ठाउँको भाडा नै हो । कुरो के प-यो भने university housing मा अविवाहित हरुको लागि ३ खाले आवास ब्लक (housing blocks) छन्। सबभन्दा सस्तोमा ४ जना एउटा एपार्टमेन्टमा बस्ने, लिभिङ्ग रुम, किचेन र वाशरुम साझा । अलिक राम्रो भनेको दुई जनाको अपार्टमेन्ट र सबभन्दा राम्रो भनेको एक जना बस्ने "स्टूडियो" । अब सस्तो हुँदा हुँदै महँगो मा बस्ने त प्रश्नै आएन क्यारे । अनि के के नै diversity बढाउन भनेर तेही चार जनामा पनि बिभिन्न बिभाग र तहका लाई मिसाएर राखिदिन्छ । र हरेक चार-चार महिनामा बिरालाले बच्चा सारे झै त्यही कोठा पनि सार्नु पर्ने । सुरुमा नेपाल बाट आउँदा खेरि म बाहेक एक जना दक्षिण अमेरिकी मेनेजमेन्टको अन्डरग्राड, अर्को क्यानेडियन kinesiology (खेलकूद-शास्त्र भनौँ ) को अन्डरग्राड, अर्को मध्यपूर्वीय ईन्जिनियरिङ्ग कै ग्राजुएट सँग परेँ । धन्न कोठा सरसफाई गर्न भने कसैलाई नि नपर्दो रहेछ, जे छ जस्तो हुँदै जान्छ, सबै त्यसैमा खुशी - अनि अन्त्यमा जनही सय-पचास डलर सफा गरेको जरिवाना तिरिदिने बरु । अनि सुरुमा आउँदा कोही बोलेको पनि नबुझिने आफूले accent बुझ्न नसकेर, नत्र त TOEFL त पास गरेकै हो मैले नि । ती क्यानेडियन साथी फेरि यहाँको हक्की (भने पछि यहाँको दुनिया नै क्रेजी हुन्छ) का खेलाडी साथै के के जाति हो गामा-काप्पा साप्पा भन्ने fraternity समूहका सदस्य पनि रहेछन । उनी यहाँका साह्रै लोकप्रिय मान्छे । हाउजिङ्गको प्रतिनिधिको चुनावमा उनी नै अत्याधिक भोट ल्याउने बिजेता । भनेसि सबैले आफूलाई चित्त नबुझेको कुराको सिकायत पनि उनैलाई नै गर्न पर्ने । फेरि उनको होमवर्क भनेको नै खेल्ने र ज्यान बनाउने । भनेसि हप्तामा २ दिन होमवर्क गर्थे कोठामा नै, बाँकी दिन उनका fraternity club का अनगिन्ती केटा र केटी साथीहरु आएर लिभिङ्ग रुममा के के गर्थे होईन - के के गर्दैनथे र । जे होस्, सिनेमा हेर्नै मन लाग्यो भने बेडरुम बाहिर निस्के पुग्ने, सिनेमाको पैसा भने त्यसरी जोगिने है । त्यसपछिको दोस्रो चार-महिने term मा भने अरु त ठिकै थिए, बिशेष चाँहि music मा major गर्ने साथी परेछन एकजना । भन्नुहोला, ये music सुनाए होला homework गर्दा, त्यो त तै बिसेक नै भो नि । कहाँ, music का expert ले पो music सुनाउँछ, सिकारुले त noise पो सुनाउँछ त । फेरि उनले सबै बाजा ठटाउने (बजाउने होईन नि) - गीतार, ड्रम, किबोर्ड, कङ्गो सबै सबै ।