Posted by: kick February 3, 2006
Login in to Rate this Post:
0
?
बाख्राओ कुरो अर्दाखेरी एउटो पुरानो कुरो याद आओ के।
एकफेर म सानसानै छँदा हाम्रा घराँ एउटो लामकाने बाख्रो पालेआ थे। तेसैलाई घाँस भनेर एउदिन मेरो दाई र म मिलेर गाम माथिओ खरबारीआँ गएर अमलाको डाला भाँचेर लेइयो।
घाँस त मज्जाले खायो बाख्रोले। तर तो खाएको एउछिन पछि त मन्टो बटार्दै, भुइँआँ थचारिदै 'म्या म्या' पो अर्न लाओ गाँठे। ए बाबै के भओ भनेओ त तो घाँस त बाख्रोलाई बिख पो भओ रैच। भओ अब मर्नु? अमलाओ रुख भनेर हामी दुई भाइले त 'लिर्किटी' पो ल्याका रैचम। अमला र लिर्किटीआ डाला चैं दुरुस्तै। तो अमला जस्तो देखिनि लिर्किटी बाख्रालाई खान दिन हुन्न भन्नी हाम्लाई के था। तो त पछि था भओ। विचरो अभाकी बाख्रो नि झुक्कियो भन्न परो।
बाख्रो बिखले घिटिघिटी भओ बेला बचाउनी त केइ उपाय जो थेन के रे। बरु सास नफुस्कदै काटि हाल्न तिर पो लाए गाँठे घरा मुन्छेहुर त। सास गै सकेसि त खान अल्ली भएन के रे नि जे भानि। मङ्गो मासु तेसै खेर फाल्न नि भएन। सास नजाँदै काटेर बिलो लाए तेस्को।
तेस्तो नि हुनि रैच गाँठे, हैत्तेरिका।