एक कान दुइ कान मैदान भओ हैनत अब! आफ्नुत कर्मै उस्तो होकि कुन्नि! पोओरनि एउटि केटि लिएर एसो "रङ्ग" गर्न परो भनेर फियाताल तिर ग'को बाटा' बिर्खे र सिरे भेटिए, अब के चाइयोर, पछि गाम्मा पुउछुत, ळौ लाले ले त कुन्नि काताकि केटि बिया अरो अरे भन्नि हल्ला चलिभ्याको। ए हइन गाम्लेओ, कुरा अलि अलित सांचोहो तर बिहै भने गरेको होइन। अब केटो मुन्चे भएकेरे क्यारचौ जागिहालो भित्रट, भनेसि बल्ल सप्पैले कुरो बुजेचन। बजियारु, बेलां केति अरेहोलान बारिआ कुनातिर, अइले हाम्लाइ एस्सो एउछिन "रङ्ग" अर्न पारोतनि भन्दा जम्मै नानाभांति कुरा अर्चन। अब यि दादा फेरि, बल्ल बल्ल धर्मे स्याना बा कि भान्जि कति दुख हरेर पट्यांए गांठे, फेरि उइ ताल। कति दाम खर्च भओ आफ्नु। त्यो डुआं जस्तो जिनिस भारामा लिदा मेरो त धन्नै ज्यानै गएननि। कस्तरि पिरिम अरेर फिआतालां जमिराथिए फेरि पोहोर झै एसपालि यि दादाले देखेचनहै। रंग त गरियो अब के के हुनिओ। आफुभने चमेलि, फुलमया खोज्नि मलाइ भने तेस्ति, अंह खोन्नि नै हो भने मलाइनि चमेलि जस्तै खोज दादा। बोरु, "रंग" गर्निओ भने मिलाम्लानि गांठे।