म आफ्नै बाटो हिडिरहेको हुन्छु तर पाइला अन्तै कतै गैदिएको हुन्छ सत्य म तिमिलाइ नै सम्झेको हुन्छु, तर मन अरु कसैको भैदिएको हुन्छ म बिबश छु पृय तिम्रो मुस्कान जस्तै यो रक्सि सित..., कहिले म यस्लाइ खाइरहेको हुन्छु, त कहिले यस्ले मलाइ खाइरहेको हुन्छ। ------------------- Wow...I am speechless. Please post more of Haribhakta Katwal's poems.