अब त्यो बादले गोरु पनि पैले त राम्रै थियो के रे। अलि अलि ठ्याँ ठ्याँ गरेपनि दुइ चार बर्ख त राम्रै जोतेको थियो। अब दादा जीले ढुँगामा हलो अड्काउँदै, बादले गोरुलाई पड्काउँदै अर्नु भो के रे। अनि बिच्किएर जुवा भाँचेर हिनेको त हो नि। अब त्यो सिरेको खरबारी हुँदै धोबादीको जँगल तिर पसेको त हो नि। नेपे दाजीले काउरोको घाँस देखाम्दै ल्या'र फेरि नार्न खोज्नु भा'छ के रे। हेरम् कत्तिको सक्नुहुँदो रे'छ। घ्यान्ध्रे त राँगो पो त। साउनको राँगो के बाँध्नु भनेर छोडे के रे। अब सबैलाई चाइनी भ'र अलेली बालि खाँदा पनि कसैले खासै चासो राखेका थिएनन्। अहिले त अनमत्त भ'र घरैमा सिँगेरि खेलेर भत्काउन खोज्नी, मुन्छे देख्यो कि बाह्र हात परबाट झम्टिदै हान्न आउनि गर्न लायो के रे। गाउँमा सबै त्राहिमाम् त्राहिमाम् छन्। राँगो हनाहा भए'सि फेरि सपर्न औधिनै गारो हुन्छ के रे। कि सुरु मै नाक साँक छेडेर राखे मात्र हो। अब त जुलुम भैसक्यो। अब पहाडाँ बारी पनि साना साना फोगटा् / सुर्का हुनि भ'र राँओले त्यति जोत्दैनन् के रे। ठुलो राँओले जोत्दा साना सुर्काँ हल फर्काउनै नमिल्नी के। अब कि सबै मिलेर यसलाई मधेस तिर लखेट्नु पर्यो के रे। मधेस तिर त जस्ता राँओलाई नि दाम्छन् के रे। कि भने छ्याक्क पारेर म:म: बनाउनु परो। :-) -भउते