गौतम गुरु॥ धेरै राम्रो सुरुआत गर्नुभएछ, मूरी-मूरी बधाई अनि साधुवाद॥ "परदेशी" ले त साह्रै नै छोयो यो दिल अनि कता-कता मगजका यन्त्रहरू बिगतलाई सम्झन पुगे। म पनि एक दिन भरी घोत्ले एउटा कविता लेख्ने प्रयास गरी तपाई कै धागोमा उन्ने धृष्टता गरेको छु ल॥ काश समयले साथ दिन्थ्?यो! म त खोजुँ भन्?थें मेरो आफ्?नै अस्?तित्?व तिम्रा गहिरा नयनहरूमा॥ म त सुस्ताऊँ भन्थे मेरो थकित अनि शून्?य जीवन तिम्रै मायाको सीतल छाँयामा॥ मेरो गतिहीन जीवन तिम्रो प्यारको कल्?पनामा गति लिने गर्थ्?यो॥ मेरो धड्कनरहीत मुटु तिम्रो निश्?वासको आभाषमा स्?पन्?दित हुने गर्थ्?यो॥ म मायाको तृष्?णामा भड्कीएको एक प्?यासी बटुवा॥ म जीवनको भव-सागरमा पोतवार गुमाएको एक लक्षहीन नाविक॥ तिम्रो अपनत्?वमा अमृत-सागर पाउँथे जीवनको गन्तब्?य भेट्?थें॥ तर अफसोच मेरो नियती नै तेस्?तै कोरा कागज जस्तै॥ तिमी रातो रंगमा सजिएर पराई भएको टुलु-टुलु हेर्न बिबस॥ मेरो प्रेम फक्रनु अगावै ओइली झरेको सहन बिबस॥ कास समयले साथ दिन्थ्?यो म तिम्रो हुन्?थें तिमी मेरी हुन्थ्?यौ॥ हाम्रो नया संसार हुनथ्यो एउटा नया इतिहास बन्थ्?यो॥