लौ लिनुहोस् त अर्को कविता भूपीको। प्रात: एक आघात प्रत्येक दिन चोरझैं सुटुक्क आएर मलाई भोरले अलिकति निचोर्छ व्यूझन्छु म किरणहरूको स्पर्शले देख्छु प्राचीका नियमित रूपमा माझिएका सेतासेता उज्जवल दाँत हुन्छ मनको कुनै कुनामा एक हल्का तर तीक्ष्ण आघात आह! सकिंदै गइरहेछ मेरो जीवन प्रत्येक दिन एक निश्चित मात्रामा टुथपेष्टझैं।