ल हेर बेसिथाने र खैसराको यस्तो चाल रच ? आफु त सधै सोझो त्यो पनि डाडाघरेको खलक, तेस्तो केइ बुज्दिन क्या ? घरमात्रै डाडामा छ, सबैका घर देखिन्चन, पखरा बजार सबै देखिन्च, त्यो फेबाताल पनि देखिन्च, तर मैले त बेसिथाने र खैसाराको मया देखेको नै रैनचु । एइ बर्खा मासको कुरो हो, म डाडाको बाटो तल बेसि तिर झर्दै थिए, एक छिन अमचुर खोल्सिको डिलबाट चारै तिर फाट हेर्दै थिए, सुइ----- सुइ सुइ भन्ने आबाज पो सुन्चु गाठे । यता उता हेरे केइ देख्ने होइन । मलाइ कसले सुसलेर बोलायो, म त छक्क परे ? एक छिन पछि त बेसिथाने तल बाट उकालो लाउदै रच, खैसरा गाइबाटो बाट तेर्पाए तेर्पाए आएर ठ्याक्कै अउचुर खोल्सिको डिलां भेट अरे । म त यसो छेल परे, उनि हरु त हासेर , छिल्लिएर म त अच्म्मै पो परे । कुर के रच भने खैसरा बाख्रा हेर्न आकी रच, त्यो बेसिथानेले देखेच, अनि सुसेलि हालेर बोलाको रच । त्य त तिनिहरुको भेट्ने टेसन (स्टेसन) पो रैच । एकछिन पछि त मलाइ देखे अनि त खैसरा लजाइ केरे त्यासी त्यो मोरो बेसिथाने कमताको त बाठो छैन, ल जाम आप खान भनेर त अम्चुरे खोल्सि तिर पो लागे । हुन पनि त्यो खोल्साका आप सारै मिठा छन। रुख त अझङगको छ, लाखु बाएको को चढ्नि त्यसमा, तर खोल्सा मा झरेका आप भे पनि सारै मिठा हुन्चन के ।मलाइ पनि ल्याइदियो है भनेर मा खोल्साको डिलबाट बिसि ( बेशि) हेर्दै बसे । आउलान आउलान आउने होइन गाठे । बजियाहरु खोल्सा आप खोज्न पनि कत बेर लाका बुज्नै सकिना, २०-३० मिनेट भइ सक्यो आपलेर आउने होइन, म त दिक्कै लार लागे बेसि तिर । बल्लपो थाहा भो, चालामाला तेस्तो रच र पो किन आप भेटिन्थयो?