हुरी चलेसी र पानि परेसी केटीहुरले जहिले पनि भाखा मिलाएर यो कविता पढ्थे,५ किलाँसमा। क्या नात्सुकासिई!(Nostalgic!) ताइफू आउँदाखेरि मलाई अझै याद आउँछ। बिचरी चरी वर्षा याम, एकदिन, ठुलो पानि प-यो! काला काला, बादलुले सेता, गेडी झा-यो!! झ्याम्म झुम्म, रुख थियो, घर देखि पारि! त्यही रुखमा, गुँड लगाई, बस्थे दुइटा चरी!! बतासले हाँगो, लाछी, गुँड पुग्यो तल ... ... ... (लु मिल्दो चित्र कोरुम्।)