अध्याय १० ------------------------- केटाहरुले अच्छा पिङ हाल्ने भए , आफु त त्यस बेला टारिआं शेस पैतालिस पाकेर भित्राउनै हैरान। अब पिङको बाया लिन जान्चू भनेको त हो नि, बा जङ्गिएर क्यार्नि । म त जान देलान भनेको त 'तलाइ साइदूवा तलाइ काट्टो खान पर्दैन ? अब यो बुढो हड्डिलाइ घोटेर त चै बन जा पो भन्चन'। अनि त कामि सेतेले उदाको कराउते आंसि लिएर लागे नि ओरालो सुरौदी खोलातिर । बल्ल धानको काट्टो लाउनु पनि काटेर सकियो , यसो साझा पख पिङ तिर जान्चु भनेको त आमा कारउन थालिन ' त्यो भैसि तेरो सम्दिले दुउन्च ? पिङ गए ढिङ ल्याउच , रोदि गए एउटि ल्याउच, जान पर्दैन त्या ' भो अब के भन्लान दादा, सिरे, खेमेहरु ले । यसो स्वार तिर जान्चु भनेर टाप दिए छापाको चौतारो तिर । के गएर उभिइको थेइ गाइपानि मिने त २ रुपैया ले पो भन्च । हैन यो बस पार्कको मेला हो कि क्या हो भनेको त मिलि नमिले अङ्गरेजो पो बोल् च । ' u money give. why no give. i say give and u give. no give no play ping. u money no give me. khem give money.' अब दिन भर रोटेपानि टारिमा धान काटेर आको तेइ कट्टु लार आको थिए यसो खोल्ति छामेको त धानका गेडा मात्रै भेटिए, कता भेट्नु नि २ रुपिया। मिने त टस को मस हुदैन गाठे । फेरि भर्रखर लाउर ट छुट्टिमा आको के जोरि खोज्नु म त चुप्प लार उभिए। you money give give. today no work and no money give. मलाइ त हातै हाल्च जस्तो पो गर्च । खास कुरा के रच भने मुल डाडि ल्याउदा राति परेच । अध्यारो मा क्यार्नि , छोड्न पनि भएन दशै आइसक्कयो , हाता लाइट छैन अनि खेमेले आफ्नो भुक्के चप्पल बालेच र बल्ल बल्ल चौतारां ल्याचन् । सपैले पैसा उठाएर खेमेलाइ दिने भनेर मिनेले जिम्मा लेको रच । अलि अलि बिजुलि पानि चढाको, मोरोलाइ करेन्ट बेसरि लागेच तेहि भर म सं जङेको रच । भोलि देला नि त , खैनि को हात पुछेर पिच्च थुक्दै खेमे आइपुग्यो । मिने किन मान्थ्यो भन्न थाल्यो he money but no give. he clever. मलाइ बाघले झम्टला जस्तो पो अर्च गाठे । यसो आखा घुमाएं कसैले मद्दत अर्च कि भनेर । अलि उता पाखुरिको बुटमुनि सिरि धुर्सेलिको छेल परेर जमुनि सं पिरति गास्दै र च ,यता हेर्न के को फुर्सत । यसै त दिउसो भरि काम अरेर थाकेको, झन यो मिनेले अर्दा मेरो त HOUSTON 60 टिसर्ट पसिनाले भिजेर निथ्रुक्क भको थियो । सुइअ अर्दै आकासतिर हेरे , जुन टह टह लागेका थिए । शान्त आकाश, अलि अलि बादलका धर्सा , तेस्सिमा मिनेले फरि झस्कायो 'give 2 ruppes. no money no go.' हैत्तेरि यो मिनेले के खोजेको हो, झन सन्किए झै मच्चिएको मच्चिएइ पो अर्च । झन कराउन थाल्यो मिने 'no money i kill you'. म त सोच्दै थिइ यो नाथे २ रुपायाले ज्यानै जाने हो कि क्या हो । त्यो खेमे खैनि थुक्दै टवाल्ल परेर पो हेरच गाठे। यतिकैमा दादा आइपुगे , थाहा पाइ सकेचन केरे गाठिं कुरो , के खोजेको ह तैले भनेर मिने सं कराउन थाले । मिने उल्टै दादा सं कराउन थाल्यो 'you friend money you give.no money i kill you.'साला यो २ रुपायाले कतिको ज्यान जाने हो, मेरो त दिमाग नै घुम्यो । यतिकै मा राजु पपि च्यापेर आइपुग्यो । तेस्ले पनि कुरा थाहा पाच केरे, भन्न थाल्यो 'आइजा मु* सिङगल खेल्न । जाड खार यो बिचरो नमेलाइ जे पाए तेइ अर्चस, तेरो बाउको गाम हो यो , राजुले एक मुक्का दिइहाल्यो मिनेलाइ । यतिकैमा सिरे पनि आइपुग्यो। अनि दादा, सिरे, खेमे भएर मिनेलाइ समाए । त्यत्रो हल्ला एकै छिनमा सामसुम भो , पपि को आबाज मात्र सुनियो। पपि मिने तिर फर्केर भुक्दै थियो । -------------------------------------------- यो अध्याय १० सत्य घटनामा आधारित छ