http://www.kantipuronline.com/nepali/kolnews.php?&nid=48203 जवाफ चाहियो 'सेना किन बोल्दैन ?' पढेपछि मनमा धेरै प्रश्नहरू उब्जिए । ती घटनाहरू सपना हुन् या विपना ? साँच्चै राज्य यति भयावह र अनुदार हुनसक्छ ? वृद्ध बाबुआमाहरूका पुकार नसुन्नेहरू कसका पुकार सुनिरहेका छन् ? आफ्नै दिदी-बहिनीलाई पाशविक यातनासहित बलात्कार गनेर्ले कसलाई सुरक्षा दिन्छन् ? वसुन्धरा तिवारीकी छोरी आम नेापलीको छोरी हो । एकजना छोरीको अस्मिता लुट्नेहरूले राष्ट्रिय अस्मिता जोगाउँछु भनेर किन सपथ खाने ? नारी पृथ्वी हो । पृथ्वीमा बलात्कार गर्नु भनेको विश्वबाटै आफ्नो अन्तिम ढोका उघारिनु हो । आज यी बूढी आमाको पीडा आम नेपाली आमाहरूको पीडा हो । रेवकला तिवारीले नराम्रै गरेको भए पनि आजीवन जेल चलान गर्न सकिन्थ्यो । र परिवार सदस्यलाई भेट्न दिन पनि सकिन्थ्यो । होइन, हत्या गर्नैपर्ने 'तृष्णा' जागेछ त अन्तिमपटक परिवारलाई भेटाएर विनाबलात्कार हत्या गरिएको भए के बिग्रन्थ्यो ? तैपनि हामी अझै आशावादी छौं, रेवकलाहरू अझै जीवितै छन् । यससँगै जोडिएको अर्को घटना 'शिक्षक चक्र श्रेष्ठको गजुरी ब्यारेक, धादिङमा स्लिपिङ ब्यागको डोरीले झुन्डिएर आत्महत्या' को हो । सारा नेपालीले उनले त्यसरी आत्महत्या गरे भनेर पत्याए पनि म पत्याउँदिन । किनभने म ती शिक्षकको एकदेखि १० सम्मको विद्यार्थी हुँ । र म उनी र उनको विचारलाई राम्ररी जान्दछु । एकताकेन्द्र मसालका पूर्वसमर्थक श्रेष्ठले मदन भण्डारीको मृत्युपर्यन्त एमालेबाट साधारण सदस्यता लिएका थिए । त्यसपछि पनि उनको आस्था एमालेमै थियो । तर उनी माओवादीको आरोपमा पक्राउ परे र ब्यारेकभित्र स्लिपिङ ब्यागको खोलको सहायताले 'आत्महत्या' गरे भनियो । ती निर्दोष श्रेष्ठले के गल्ती गरेका थिए र झुन्डिएर मर्नुपर्?यो ? के उनको नियति नै यही थियो ? वा अरूको पनि ? सेनाले जवाफ देओस् । - सरिता ढकाल ओसिस ल्याङवेज सेन्टर ठमेल, काठमाडौं