गजल - शिरिष कोलाहल, दिनको होस या रात मध्यको सुनसान ! साथी भाई, थाकेन कहिल्यै, गाएर आफ्नै गुनगान ! जिन्दगीको समय, शान्ति छाऊन चाहि छोटो छ रे ! फुर्सद तर, निंहु खोजी, लडाई गर्न सांझ-बिहान ! किर्तीमान न सहि, कर्मको आलेख, प्रमाण खै कहां ? दर्ज्यानी तक्माले, छाति भ-यो, आफ्नै खातिर स-सम्मान ! मानोस् , नमानोस् कसैले, आफै सबैको जजमान, सिङै नभा?को ?तिखे?को फूर्ती देख्दा म आजित हैरान ! को भन्दा को कम् छन् र ? सबैको गोरुको बारै टक्का, सबैको डम्फु उतिकै चर्को, को कस्को सुन्छ भगबान ? आफ्नोमा भैंसी नदेख्ने, अरुको जुम्रा देख्छ yo ?शिरिष? ईन्द्र सित स्वर्गको, घाम सित दियोको गर्छ बखान !