"भउतेको गजल" नसुक्दै आलो घाउ, फेरि आज दर्फरायो अनिष्ट क्यै हुनु छ कि आँखा फेरि फर्फरायो भोको पेटै मृत्यु माथि हुंकार छाड्ने जुठो पुरो पाउने आसमा जिब्रो लर्बरायो। अरुकै निम्ति यज्ञ गर्यो, चरु थप्यो, आफ्नै चिता, अग्नि-ज्वाला झन् भर्भरायो। भोरको प्रतिक्षामै सकिएछ कि तेल "स्निघ्न शान्त" दीप त्यसै त्यसै धर्मरायो। अब नसोध, प्रताडित यो "भउते" आज भोलि किन दिन-दहाडै बर्बरायो। *** *** *** *** *** *** :) -भउते