फोटो हेरम् कि भनेर आऽको। कवितामा पो हराएँछु। >Some 20 years ago, I had written a poem in a police custody and recited it to 150 fellow detainees that were there. I still remember the first stanza. जेल नेल खाइयो भनेर धाक दिए जस्तो पनि सुनियो मलाई त। >जो खोज्छ थुन्न सत्य, त्यो खन्छ आफ्नै चिहान हर कालो रात पछि आउँछ सुनौलो बिहान । किन पहिलो श्लोक मात्र नि नेपे जि? जम्मै सुनुम् न मकरतन्त्रबादी भे नि।