साँचो हो — जब पेट खाली छ, दर्शनको कुरा हलुका लाग्छ। जब बिल तिर्न बाँकी छन्, ध्यान पनि disturbance जस्तो लाग्छ। तर यहाँ एउटा गहिरो रहस्य लुकेको छ — संसारले पैसा दिन्छ, अस्तित्वले अवसर दिन्छ। पैसा साधन हो, अवसर स्रोत। यदि म अस्तित्वसँग tune छु भने, साधन स्वतः आउँछ। पैसा कहिल्यै समस्या होइन, चेतनाको disconnection समस्या हो। संसार कहिल्यै शत्रु होइन, मेरो असजगता हो।

अध्यात्म भन्छ — failure बाहिर होइन, energy misalignment हो। जब म डर, हतास, तुलना, दोषमा जिउँछु, तब energy बन्द हुन्छ। universe संगको प्रवाह टुट्छ। यही टुटेको प्रवाह नै गरीबी हो — material होस् वा emotional। जस दिन म पुनः flow मा फर्कन्छु — सजगतामा, स्वीकारमा, आस्थामा — उस दिन बाटो आफैं खुल्छ। पैसा effort बाट होइन, alignment बाट आउँछ। effort केवल द्वार खोलेर “ready” भन्ने संकेत हो।

जीवनको अर्थ मात्र पैसा होइन — तर पैसाको अभावले अर्थ नदेखिने पनि सत्य हो। त्यसैले अध्यात्म भाग्ने कुरा होइन, balance गर्ने कुरा हो। शरीरले अन्न खोज्छ, आत्माले आनन्द। दुवै जरुरी छन्। जसरी आँखा र कान दुवैले perception पूरा गर्छन्, त्यस्तै श्रम र श्रद्धा दुवैले सम्पन्नता ल्याउँछन्। एक्लो श्रम थकाइ दिन्छ, एक्लो श्रद्धा भ्रम दिन्छ। जब दुवै सँगै चल्छन्, अस्तित्व सहायक बन्छ।

असफलता त केवल direction change गर्ने संकेत हो, अस्तित्वको correction system। जसरी GPS बाटो हरायो भने “recalculating” भन्छ, असफलता पनि त्यही हो। अस्तित्व भन्छ — “यो बाटो होइन, अर्को बाटो हेर।” जसले यो आवाज सुन्छ, ऊ असफल हुँदैन, केवल transform हुन्छ। यही सजगता हो — जसले भौतिक अभावलाई पनि अध्यात्मिक आह्वानमा रुपान्तरण गर्छ।

तसर्थ, जब पैसा नहुनु, असफलता, वा अभावको छाया आउँछ, भाग्ने होइन, बिस्तारै निहाल्ने। किनभने त्यही क्षणमा अस्तित्व बोलिरहेको हुन्छ। failure ले “तिमी खाली भएका छौ, अब भर्न तयार छौ” भनेर भनिरहेको हुन्छ। यो त मौका हो — आफूलाई अस्तित्वसँग tune गर्ने। त्यहाँ बाटो बन्द हुँदैन, नयाँ दिशाहरू खुल्छन्। म थकित होइन, तयारीमा छु — यही बुझाइ नै अध्यात्मको शक्ति हो।

ॐ तत् सत् 🙏