करिअर भन्ने कुरा अझै सुरु नै हुन सकेको छैन।
वरिपरिका सबै जना दिनदिनै अगाडि बढ्दैछन्—कसैको जागिर, कसैको विदेश, कसैको स्टार्टअप।
र म ? म त अझै सुरुवातमै अड्किएको।

सरकारी जागिरको तयारी गर्दै छु, तर त्यसले पनि झन् दबाब र निराशा मात्र थप्छ।
पढाइ पनि एक किसिमको मानसिक बोझजस्तो लाग्छ अहिले।
नतिजा नदेखिँदा आश पनि हराउँदै गएको जस्तो।

प्राइभेट अफिसको वातावरण र संस्कृति पनि मेरो लागि कहिल्यै फिट भएन।
सबै कुरा चकचकी, ‘टीम स्पिरिट’को मुखुण्डो, र भित्रभित्रै politics।
त्यहीँ नफिटिँदा, यहाँ पनि स्थायित्व पाइएन।

कहिलेकाहीँ लाग्छ—जीवन नै ढिलो सुरु भयो कि?
कि अरू धेरै छिटो दौडिए?
जति सोचें, उति खालीपन मात्र बढ्छ।