म त शब्द शब्द र हरफ हरफमा गहिराइ भेट्छु। बचपनको यादले रुम्लिन्छु। >बेगनबेली, पिटुनिया", डिउडप, मर्निङ ग्लोरी, अफ्रिकन भायोलेट, रजनीगन्धा बेली, चमेली, नलिनी, चितुचाँगे, भगर काजे यस्तै धेरै फूलको नाम तिमी उच्चारण गरिरहन्थ्यौ । >बुकीफूल क्या बुकीफूल, पहेंलो र सेतो । मेरी मितिनीका बुबाले बुकी घाममा सुकाएर दुईवटा सिरानी बनाएका होइनन् ? गुलाफका कलिला डाँठ सागका डुकु सरह छिलेर खाँदाको स्वाद, अर्कै अनुभव । >अहा ! चरीअमिलो । यसको स्वाद त जिब्रामा अझ ट्वाक्कै छ । यहाँ बुकि फुलको कुरा आयो तिहारे फुललाई छुन सकिनन्। लालुपातेको चोपबाट Chewing gum बनाएर खाएको याद आयो। गुराँस खाएर नसा लागेको। सबै कुराको स्मरण दिइन् सुकन बुइनीले। तर यसको शिर्षकको लागि नेपाली शब्द खोज्न साह्रै अल्छि गरिछिन्। किनभने यतिका मिठा शब्दकी भण्डार भएर शिर्षकमा कन्जुस्याइ गर्नु पर्ने थिएन कि।