In this thread where I am going to appreciate some good postings in past.Please forgive me if my taste does not match to yours..

फर्किनुस







कोशेली तिमीलाई मेरो शुभकामना
थोरै होला पोकोमा, सिंगो हिमाल अर्पन्छु
चढ्नू त्यो शिखरमा
झण्डा फर्फराउँदै

हुन त,
तिमीले खनेको गोरेटोमा
एक पाइला मेरो पनि हुनुपर्थ्यो
आँधी जस्तै तिम्रो त्यो आगमनमा
गति मेरो पनि हुनुपर्थ्यो
तिमीले देखाएको "तारो" म
एक संगीन मेरो हुनुपर्थ्यो


नडगमगाऊन् तिम्रा अदम्य पाइलाहरु
अखण्ड लक्ष्य प्राप्तिको लागि
कोषौं टाढाबाट यी शब्दहरु काफी नहोलान्
मेरो हृदयभरिको अटुट "विश्वास अनि शुभ-कामना"
कोशेली तिमीलाई!!

This is a poem posted by miss_ me in 04-20-06 12:56 AM .I read this poem more than couple of time.great

Thanks sndy dijyu for this beautiful peace from sum-off.

They sold me a home, it turned out to be a house---Awesome

मित्रहरुमा शान्तिप्रीय नमस्कार।आजको बिहानि मलाइ मन परेको एउटा अर्को कथा व्यथालाइ यो धागोमा उन्दैछु।

Posted by timi_mero_sathi on 02-19-06 12:01 PM
कथा

प्रकाश वाह्र क्लास बायोलोजिको बिध्यार्थी-निस्ट कलेजमा। उषा पनि निस्टमै बाह्र क्लास, बायोलोजि। दुबैजना पढाइमा एकदम राम्रो, प्रकास र उषा एकैटोलको, किण्डरगार्डेन देखि सगैं पढेको लिट्टिल एन्जल्स स्कुलमा। किण्डरगर्डेनमा दुबैजना हातसमाएर खेल्ने। एस एल सि दुबैको फर्स्ट डिभिजन।

प्रकासको बाबु आमा दुबै कर्मचारि। दुबैजनाको तलबले घरखर्च अनि छोरा प्रकास र छोरि गिताको पढाइखर्च ठिकै चल्दै थियो। उषाको बाबु सानो ब्यापारि। तिनजना छोरि सहित पांचजनाको परिबार आराम सगंचलिरहेको थियो।

प्रकास सधै हसिलो केटा, प्रसस्त मिहेनति र गफ पनि धेरै गर्नु पर्ने। साथिहरुको बिचमा प्रकास निकै लोकप्रिय थियो। उषा पनि उत्तिकै मिहेनति र असाध्य राम्रि। सायद यहि कारणले होला यो कथाको दुइ पात्रको बिच लिट्टिल एन्जल्समा सुरु भएको आकर्षण निस्ट कलेजमा पुग्दा मायामा बदलिइसकेको हुन्छ। प्रकास र उषा दुबैको परिबारलाइ यो कुरा थाह हुदैन।

प्रकासको बाबु राम प्रसाद बिगत दुइबर्षदेखि बेलाबेलामा बिरामि परेको छ। धेरै पैसा खर्च भएपछि बल्ल रोग पत्ता लाग्छ। उस्को दुबै म्रिगौला काम नलाग्ने भैसकेको रहेछ, तुरुन्त फेर्न पर्नेरे, डाक्टरले भनेको। इण्डियामा गएर जचाउदा, सबैगरेर पांचलाख भारु लाग्ने रे। बिरामि कुरुवा, आतेजाते खर्च र औषधि खर्च अलग। कहांबाट ल्याउने त्यत्रो पैसा? सञ्चयकोषको पैसा घरबनाउदा झिकेको, तिर्नै बांकि छ। खर्च जुटाउन घर बेचिन्छ। छोरि गितालाइ मामाघर पोखरामा छोडेर, प्रकास र उसकि आमा राम प्रसादको उपचारको निम्ति सगैं इण्डिया जाने निर्णय हुन्छ्। इण्डिया जाने एक दिन अघि प्रकासले यो कुरा उषा लाइ भन्छ।

“प्रकास, तिम्रो पढाइ छुट्छ, र शायद बाह्र क्लासको फाइनल पनि छुट्छ” उषा भन्छे
फर्केर कन्टिन्यु गर्छु निषा, तर तिमि राम्रो गर नि जांचमा, प्रकासको जबाफ थियो
“हुन्छ प्रकास, म तिम्रो लागि पानि नोट तयार पारेर राख्छु, तिमि एक बर्ष ढिला भएपनि संगै डाक्टर पढ्नु पर्छ” उषा भन्छे।
निषाको हात समाउदै प्रकास भन्छ “उषा हामि बच्चा देखि छुट्टिएको छैन, यो पनि छोटो समयको लागि मात्र हो।
“किण्डरगार्डेन मा तिमिले मेरो फ्रक समातेर नाचेको मैले अझपनि बिर्षेको छैन। छोटो समयको लागि भएपनि मलाइ नबिर्ष नि प्रकास” उषाको अनुरोध थियो।
“म तिमिलाइ चाहेर पनि बिर्सन सक्दिन उषा, तिमि मेरो घर, जहां पुगेपनि फर्केर आउने ठांउ, Life is beautiful when you are with me” प्रकासले बिस्तारै भन्यो।
You know today is Valentines Day? उषाले सम्झाउदै भन्छे
कस्तो बिर्सेको “sorry Usha, मैले तिमिलाइ उपहार ल्याउन पनि बिर्से”
“तिमि मेरो जिन्दगिको सबभन्दा ठुलो उपहार that is all what I want dear” उषाको जबाफ
“You are my valentine for ever” भन्दै प्रकासले उषाको हात चुम्छ
जाउ, अबेर भैसक्यो, भोलि तिमि इण्डिया जान पर्ने उषा भन्छे, दुबैजना छुट्टिन्छन।

ब्यथा

जिन्दगिमा सोचेको जस्तो कहां हुन्छ। सोचेको सबैकुरा पुग्ने भए कति सुन्दर हुन्थ्यो यो जिबन। हामि सबैको आ-आफनैं कथा र ब्यथा छन्।

प्रकासको बाबुको अपरेसन त सफलहुन्छ तर तिन महिना पछि उसको सरिरले नयां Kidney accept गर्दैन। एक बर्ष सम्म अस्पतालमानै बसेर treatment गर्दा पनि ठिक हुदैन र उस्को म्रूत्यु हुन्छ। प्रकास फर्केर काठमाणडु आउंदा उषा medicine पढ्न इण्डिया गैसकेकि हुन्छे।
उषालाइ दिएको बचन पुरागर्न प्रकासले पढाइ चालु गर्छ तर रिजल्ट राम्रो आउदैन। आर्थिक कारणले गर्दा उसले Tours and Travel Agency मा ड्राइभरको जागिर खान्छ।
“अब मैले उषाको बारेमा सोच्नु ठिक छैन Driver र Doctor को मिलन सुहांउदैन” प्रकास सोच्छ। तर किनहो कुन्नि प्रकासलाइ उषाबाहेक अरु कुनै केटि मनै पर्दैन। जे भएपनि उषालाइ एकपल्ट भेट्न उसलाइ खुब इच्छ्या छ। उषा छुट्टिमा त काठमाण्डु आउनुपर्ने हो। उसलाइ पनि संझना छ किण्डरगार्डेनमा उसले उषाको गुलाफि फ्रक समातेर नाचेको।

“ए प्रकास आज हाम्रो साहुजिको छोराको बिहे। बिहान बिहेमा कार लिएर गएको एउटा ड्राइभरको पेट दुख्यो रे, आज बेलुका दुलहि लिएरआउनु पर्ने, कुनै ड्राइभर छैन ल तिमिनै जाउ” मेनेजरले प्रकासलाइ भन्छ।
“हुन्छ गैहाल्छुनि सर, बरु कुन ठाउंमा जान पर्ने हो प्रकासले सोध्छ”
“सेण्टजेभियर स्कुल पछाडिको रातो घर”
प्रकास झसंग हुन्छ, त्यो त उषाको घर, शायद उषाको बहिनिको बिहा हुनुपर्छ उ सोच्छ। प्रकास कारलिएर उषाको घरतिर लाग्छ । शायद उषा आएको हुनुपर्छ बिहामा उषा संग भेट हुने आसमा उ खुसि हुन्छ।
“नयां कारपनि आइपुग्यो, ल यो कार सजाउ यसमा दुलहि लैजाने” कसैले भन्यो
“होइन हाम्रो साहुको छोराको कोसगं बिहे भाको”? कार सजाउन लागेको मान्छे संग प्रकासले सोध्छ
“इण्डियामा डाक्टर पढ्न गएको बेला उतै डाक्टर पढिरहेको केटि रोजेको रे, अहिले छुट्टिमा आएर बिहे गरेको, एक महिनापछि उतै जाने रे” उसले जबाफ दिन्छ।

प्रकास छानाबाट खसेको जस्तो हुन्छ, उषाको बिहे जस्तोपो छ, हे भगबान यो के भएको? कुन अबस्थामा भेट हुने भो उषा संग मेरो। प्रकास उषा संग किण्डरगार्डेन देखि बिताएका क्षणहरुको अतितमा डुब्छ।

“ए ड्राइभरसाप, दुलहि ल्याउने बेला भो कारको ढोका खोल्नुस” कसैले भन्छ
प्रकास हत्तपत्त उषाले नचिनोस भनेर अनुहार आधा छेकिने गरेर cap लगाउछ र कारको ढोका खोलेर दुल्हा दुलहि पर्खेर बस्छ।
घर बाट पहिले दुल्हा निस्कन्छ, अग्लो र उज्यालो अनुहार भएको केटा। दुलहि पनि निस्कन्छे, घुम्टोमा भएपनि प्रकासले चिनिहाल्छ उषालाइ। बिना ऋंगार त असाध्ये राम्रि उषा, दुलहिको ऋगांरमा त उ अनुपम देखिएकि थिइ। उसलाइ उषाको घुम्टो समातेर नाच्न मनलाग्छ।

दुल्हा दुलहि कारमा बसेपछि प्रकास कारको ढोका लगाएर ड्राइभरको सिटमा बस्छ।
कस्तो राम्रो जोडि, बिहा पनि कस्तो valentines day मा पारेको, बाहिरबाट कसैले भन्छ।
ओहो आज valentines day कस्तो बिर्सेको प्रकासले सोच्छ, तर आज उस्को forever valentine अरुकै भैसकेको छ। प्रकास मनमनै सोच्छ, उषा म तिम्रो प्रकास, तिमि_मेरो_साथि happy valentines day.

धनयबाद नानुदाइ! लुतेको देखेर नानुदाइ भनेकिम नत्र मलाइ नानुदी भुन्न मन लाएथ्यो:D:D

Thank you miss for your beautiful poem.

Posted by Pire in this thread :
http://light.sajha.com/sajha/html/openthreadall.cfm?StartRow=21&PageNum=2&forum=2&threadid=41809

यो लेख पढेर म यति हाँसे यति।तपाइहरु पनि हास्नुस है त।

हन प्रभु, मलाई मित्रगण भनेको कि चम्चा भनेको भन्या? अनि त्यो सब्बै लिंकमा बिश्वन्तरको के के आलेख पो छ, के हो तेस्तो।यो राहुलभाईले फेरि मलाई चम्चा भन्या'त हैन? धरोधर्म त्यो परमेन्द्रजिको सुक्को खा'छैन। वहाँले अरुलाई गाली गरेको पढ्दा क्या मजा आउँछ र मात्र यसो एप्रीसियट गर्दिउँ भनेर। कहिले कसलाई गाली गर्दियाछ, कहिले कसलाई स्क्र्यु यु भन्दियाछ,कहिले के माग राख्दियाछ, कहिले कुन नेता सँग गफ गरेँ भन्दियाछ, कहिले कहाँ भाषण गरें भन्दियाछ, आफ्नो जम्मै भाषण राख्दियाछ,तपाइले यसो फुर्सद मा पढ्नुस न रमाइलोको लागि भगतजिको लेख। आज सम्म मैले गाली खाछैन र पनि होला, मलाई त रमाइलै लाग्छ, आज त झन वहाँको अटोबायोग्राफि पनि पढें। अँग्रेजी त क्या खतरा छ सोमको अझ।वहाँको हजुरबाले कृषि उत्तम, बेपार मध्यम, चाकरी निम्नभिखारी खत्तम भन्यारे भन्दा त म कस्तो हासे। गोरि लभ हानेर छोडिस्यारैछ।अनि हजुर्बाको डेड्से बिघा जमिन रे, अलिअलि हो? आखिर नेता हुने त हुनेखानेकै सन्तान हुन भन्ने मलाई थाहा थियो।

आ राहुलभाई, मलाई त धरोधर्म प्रजातन्त्र रहेसम्म जो प्रधानमन्त्री, मन्त्री भए पनि मतलब छैन। नगरी खान पाइन्न के रे जो आए पनी। यत्ति हो, चुपचाप दोकान गरेर खाइराको बेला 'लौ, आज बाहुन र नेवार को फाइट छ, भाग नत्र तलाई काट्लान वा लौ आज पहाडिया र मधेसिको फाइट छ, हिड जाउँ दुइ चार वटालाई सुइंक्याउन' भनेको सुन्ने दिन नआओस। तेत्ति हो।


बिबसब्रो, ठ्याक्क मेरो केस। मैले पनी अनसब्स्क्राइब गरेको, के को मेल आउन छाड्थ्यो। अनि त भएन बा, बिहान उठेर मेलबक्स खोल्यो, एउटा रस्सियन केटिको इमेल, यौटा त्यो के जाति सानो त छैन पिर नमान ठुलो बनाउने उपाय हामीसँग छ भन्ने इमेल, अनि बिचमा परमेन्द्रजिको इमेल र नाइजेरियनले आइज हाम्राँ यत्तिका पैसा तेस्सै बसिच लिनु आ भन्या इमेल। कुन इमेल नखोल्ने भन्नुस न? सबै खोल्दा खोल्दै परेमेन्द्रजिको खोलि गइयो। आखिर ति मुला अरु इमेल ठग्नलाई गरेका रैछन, तर परमेन्द्रजिले पैसा नतिरि टन्न मनोरञ्जन गराइदिदारैछन। अझ यि गाली खाने मान्छे चिन्या भए कति रमाइलो हुन्थ्यो होला?

I am one of the fan of Pire's way of writing.Great sense of humour.