धन्यवाद ज्ञापन

भाग ३

रिट्ठे,
इसी का नाम जिन्दगी है मात्र होइन इसी का दाम भि जिन्दगी है रिट्ठे । दाम को दु:ख राम ले नि बुझेन .

लुटे बाहुन,

धेरैको कथा यस्तै हुन सक्छ, पात्र फरक पारीबेश फरक तर ब्यथा एउटै ।

लहरे,
न रमाइलो लाग्यो र भने ? घट्ना पीडादायक थियो , कथा त रमाइलो नै जस्तो लाग्यो।

पुरे,
भाग २ को अन्त्यलाई न तन्काएको मात्र हो । बाटोमा भेट्या साथीको नि दुर्गापुरबाट कन्फर्मेशन आएको रहेछ । खासै यो कथा सँग जोडीरहनु ठीक लागेन र अल्छि लागेर कैंची चलाई दिएको ।

चिप्ले ब्रो,

इलाहाबादी काइदा भन्दा पहिला सिकेको चाँही " हलुका काइदा बहुत फाईदा " भन्ने हो । पशुपती जाँदा सिद्रा को ब्यापार भन्ने उखान लाई व्यबहारमा पारीणत गर्न खोज्या हो।

स्पोके,

चसक्क दुखेन भने त्यो मन के मन, मखुला ?

जीते,
धन हुने को मन नहुदो रहेछ, त्यो त अहिले नि भोग्दै छु । १० $ को लागि भागी हिंड्ने करोडपतिहरु देखी रहेछु ।

भाग 4

पुरे,
दिल्ली पुगेकाइ छैन, प्लेन त चढ्ने बेला बल्ल भो। धेरै थोक हुन बाँकी छ, एअर्पोर्ट मै ।

लहरे,
अब के हुन्छ ? अन्दाज गर है ।

रिट्ठे,
हरजिन्स अझ भारतीयहरुको सर्बप्रिय जिन्स रहेछ, पछी पो थाहा पाएं, नत्र ३ ओटै हारा लगेर बेची दिन्थे ।

भक्ते दाई,

देखियो दाई देखियो, बाजा गाजा सहित २ मिनिवस बिदाइ गर्न आएका । माला त के भन्ने चुनाव जितेको नेता को भन्दा बढी थियो।

मिलियन डलरजी,
पढि दिनु भयो, गुणी दिनु भयो, धन्यवाद ।

परमात्मा क्रेजी,
घर छोड्दा रुन मात्र हैन के के गर्न मन लागेको थियो । अझ इलाहाबाद पुगे पछी को घट्ना पछी त । आगामी अंकको प्रतिक्षा गर्नु होला ।

चेली,
शायरी लेख्ने बानी भाकोले डायरी लेखिएन। संझनाको आधार मा लेखेको हुँ। सत्यघट्ना लाई केही नाटकिय रुपान्तरण र नाम परिवर्तन मात्र गरेको छुं।