बिचरी माइजु कती सोजी है , मेरी हर्किनी भको भए त कपाल र्याइ र्याइ पारेर टोल छिमेक घर परिवारमा बबाल गरेर जात्रा गर्थी होली ।

एक चोटि स्कुलमा सँगइ पढ्ने केटी सँग भेट भयो अनी चिया खान भनेर कफी सपमा छिरेको थिए , कुन चैनिले देखेछ र खबर पुराएछ हर्किनी पढ्केर जात्रा , घरमा पञ्चाएतिनै बसाउनु परेको थियो , गान्ठे सम्झेरनी हासो लाग्छ ।

जे होश माइजुले केही गर्नु पर्थ्यो , चुप चाप शहेर " जो भाग्यमा कोरिएका सुख दु:ख सुइकार्य छन " भनेर हिडिछन बिचरी ।

कथा बियोगान्त , हाम्रो समाजको झूर र वाक्क लाग्दो कुरोलाई क्रेजिले आफ्नै कथा जसरी मिलार पस्की, मिठो लाग्यो अनी कता कता मन पनि खिन्न भो ।

जे होश लेख निक्कै राम्रो , बेला बेला मा  ट्वा पात्रले हसाउन खोज्यो , दर्द भरिएको काहानीमा केही हासो पनि मिलार मिसाकी छे क्रेजिले ।

कथा लेख्न जानेकी छे क्रेजिले । "क्रेजिली वेटिङ फर नेक्स्ट स्टोरी सून "