अपिस देखी घर पुगेर लुगा नै नफुकली एकै साँसमा पढें, कमेन्ट लेख्नी बेला बाहिर जान पर्‍यो। फर्स्टको घर बाट छुटेको पढ्दा आफ्नै जस्तो लाग्यो, मन भारी भयो, तर सार्है रमाइलो लाग्यो, अनी डर पनि, महिनौं सम्म नि कथा अगाडि नबध्नी रेछ, अब अर्को भागको प्रतिक्ष्या कसरी गर्नी पो भो बै

अनी उइलेको ऐले सम्म क्या ब'बाल याद भा बै, आफुलाई त अस्ती भक्खर आको नि याद छैन, माने चिप्ले तिम्रा स्मरण सक्तिलाई। धन्न प्रभो, अब छिटो अगाडि बढुम है