अब रात पर्न ला बेलाँ के घाम देख्थिस त--आफ्नो सिरकको त अत्तोपत्तो छैन, अब तँलाई रातीहुँदी घाम?" मैले हाँस्दै भने।

त्यसैले  भने, यो चै जाडोको घाम जस्ती रै छे। बाङ्गे हाँस्यो। त्यै मौकामा मैले थपें "तँ चै घाम ताप, म चै सिरक ओडनु पर्ला।"

प्रभु बिहान बिहान कथा पढेर दिल खुश भो, एक छीन भएनी हासियो।
गज्जब ल गज्जब ।