राहुलदाइ,

कमेण्ट लेख्छु भन्दा भन्दा अन्तीम सम्बोधन पनि सक्किए जस्तो लाग्यो के रे । कथा असाध्यै राम्रो छ, तारीफ त नगरी बस्न सकिन्न ।

तर कथाको पात्रहरुको भुमिकाबारे धक फुकाएर टिप्पणी गर्न नसकेको कुरा क्षमा माग्दै जानकारी गराउन चाहन्छु । भन्छन नि त्यो, बोलुँ बोलुँ भन्यो हिम्मत जुटायो तर त्यो बोली किलकिलेमै अड्क्यो भन्या जस्तो । अन्यथा नसोच्नुहोला, शायद यथार्थमा आधारीत कथाहरुले यस्तै अब्यक्त पीडा दिँदो हो कि ।

पापीमन त पापी नै हुन्छ, त्यसलाइ दुत्कारिन्छ तिरस्कार गरिन्छ । तर संङ्लो मन पनि पापी भए के गर्ने होला ? कथामा राहुलेको संङलोमन, समाजिक वा अन्य कारणले पापी बनेको छनक भेट्टाइन्छ जसलाइ कथामा बिस्तृत समेट्नसके अझै सुनमा सुगन्ध हुनेथियो । कथामा "समाज" मात्रै खलपात्र झै लाग्ने गरी सम्पूर्ण दोषारोपण त्यतैतिर औंल्याउने  पक्ष निर केहि कमजोरी छ जस्तो लाग्यो ।

र अब अर्को कथा कहिले नि ?