आदरणीय पाठक महोदय,
"अनुराधा"  निकै लामो (लेखाई भन्दा नि समय) भएता पनि धैर्यतापूर्बक पढी गुणी दिनु हुने सबै महानुभावहरु प्रति आभार प्रकट गर्न चाहन्छु। झण्डै ६ महिना अघि कथा सुरु गर्दा २-३ भागमा सकिन्छ भन्ने सोच बनाएको थिएं, तर सकिन, क्षमा चाहन्छु।

कथाको हरेक अंकमा धेरै मित्रहरुले सुझाव सल्लाहहरु दिनु भयो, त्यही अनुसार केही सुधारें जस्तो लाग्छ पनि। कथाको घट्नाक्रमलाई समेत केही मित्रहरुले आकार दिनु भयो। त्यो शायद साकार भएन होला।

 म प्राक्रितिक कथाकार होइन। ब्यबसायिक साहित्यकार होइन। अर्को कुरा, नेपाली मेरो पहिलो भाषा  पनि होइन। त्यसैले, कथामा हुनु पर्ने यावत अवयबहरु, घट्ना बिश्लेषण र अन्त्यको चरम उत्सुक्ता को अभाव रह्यो होला, मैले मानेको छु। साथै भाषिक कम्जोरीहरु पनि थुप्रै थे होलान्।

तै पनि यहाँहरुको न्यानो माया पाएर मैले अनुराधा लाई बिश्रान्ति दिएं। साझाका स्थापित लेखक मित्रहरुको टिप्पणी भने सदा खत्किरहने छ। कथाका पात्रहरु र कथाको बिषयवस्तुलाई
न्याय गरें कि गरिन, मलाई थाहा छैन, तर जे गरें आत्मको उदबोधनलाई सुनेर गरें, गुणेर गरें।
पुन: एक पटक सबै शुभेच्क्छुक हरु प्रति धन्यबाद दिदैं बिदा हुन्छु।

तारेमाम्!

अस्तु!!!!!!!!!