भाग ६ सम्म धैर्यताका साथ मेरो साथदिनु हुने सबै महानुभावहरुमा आभर ब्यक्त गर्न चाहन्छु। भउते गुरु, "जो सोझो उसैको मुख घोचो" भन्छन् मात्र होइन भोगेको छु। आज पनि त्यही सोझो हुनुको यातना बर्बराई रहेको छु। चनाजी, मानसिक शोषण म बाट भए जस्तो लागेन, बरौ म आफै मानसिक तनावमा परें। कथाको डिमाण्ड, सत्य प्रति न्याय र ब्यक्तिगत जीवन। प्रीति जी, साना बेला मा म पनि कमिक्स पढ्थें तर भाग को प्रतिक्षा चाहिं गर्ने हिम्मत र हैसयित दुबै थिएन। तर अनुराधा त १ दिन बिराएर आए जस्तो लाग्छ मलाई। कमिक्स कुरे जस्तो लामो त छैन नि २४-४८ घण्टा। धरतिको कुनै कुनामा रहनु भएको मित्र, कथाले मोड लियो लिएन थाहा भएन, जिन्दगीले मोड तोड, जोड सबै लियो। वास्तबिकतालाई निकै हद सम्म पस्केको हुं त्यसैले कहानीमा ट्वीस्ट हुदैन। जे भएको थियो त्यही हुन्छ।