यी दीपक बन्धुको कृतिको राम्रो तारीफ सुनियो, पढ्न पाउने कामना गरेको छु । खास गरेर यो पंक्तिमा मेरो आँखा गढ्यो: "प्रतीक र विम्बहरूमार्फ[त] प्रस्तुतिको ठाडोपनबाट सरक्कै जोगिएका गजलहरू छन् यस सङ्ग्रहमा" शिरीषको शेरहरु भने सधै प्रतीक र विम्बहरुको सहारा नलिएको मानिचु है मैले । ठाडै हुँदा पनि दार्शनिक गहिराइ भएका हुने हुँदा उनका शेरहरु गाम्भिर्यप्रधान हुने गर्दछन् । लौ त मैले पनि स्यानो समिक्षा पेलिदिएँ ।