HAPPY NEW YEAR 2008 TO YOU ALL
---------------------------------------------------------------------------------------

रेखामा नभएकी रेखा

"के भो ए बाङ्गे? आज त निक्कै बाङ्ग्या छस् नि? बाउले भाँच्दे कि के हो तेरो सुकेनास लाग्या खुट्टो?" देब्रे खुट्टो खोच्याउँदै आउँदो खर्ल्याङ्खुट्टे बाङ्गेलाई हेर्दै मैले भनें।

बाङ्गेले भन्न त केही भनेन तर मेरो कौसीमा राख्या एउटा अचारको सिसीलाई दाइने सट हानेर बारीतिर हुर्याइदियो अनि डरलाग्दो घृणा दियो मलाई। मैले बुझें । केटोले जे शंका गर्या तेही गरेछ हिंजो। ----

- आज सक्रान्ति, सत्तेनारानथान जान आइपुग्यो बाङ्गे ब्यानै ।

न्यल्माटोलबाट पूर्ब लाग्दै डबलीमा पुगेसि बाङ्गेलाई सरसोतीथान पनि नघुमी भएन। मन्दिर पछाडि मान्छेले पेट खालि गर्या सबुत छ्यास्छ्यास्ति। सास् रोकेर अगाडि आइयो। बाङ्गेले एक मोहोर चढायो सरसोतीलाई। टिका लायो, फूल राख्यो टाउकामा र अघि चढाको मोहोर फिर्ता खल्तीमा राख्यो।

"चढाको पैसा फेरि किन फिर्ता लेको ए बाङ्गे?" भन्दा  "अघि चढाको भेटी, अहिले टिपेको प्रसाद। बुझिनस? पर्साद त लिनै पर्यो नि; मैले नलिए अर्कोले लिन्छ के गर्ने?" भन्यो।

सत्तेनारानथान जान रोगी जस्ता चालीस पचास वटा सिँढी ओर्लेर ढुङ्गे धारा मात्रै के पुग्याथिम् बाङ्गे अड्कियो।
"के भो?" मैले सोधें।
"रेखा हेर्न त्याँ" बाङ्गेले ढुङ्गे धारामा मयल माड्दै गरेकी एउटी केटी देखायो।
हो त रेखा त रेखै हो। के गर्ने समाजको डर, धीत मरुन्जेल् हेर्न पाइएन मयल मड्या पनि। मन नलागी-नलागी सत्तेनारानथानतिर लागियो। छोटकरी दर्शन गरेर आउन खोज्या, किरन र पर्मोद बोकाहरु भेट भो, एकछिन अलमल भैहाल्यो। पछि आउँदा रेखा बाटो लागिसकिछे।

बाङ्गेले भन्यो "क्या ट्र्याजिडी पर्यो आज पनि।"
मैले हो मा टाउको हल्लाएँ। यहाँ सन्दर्भ पर्या बेलाँ भनिराखम्, रेखाको असली नाम त लक्ष्मी रे। तर बाङ्गेले त्यो सिनेमाकी हेरोनी रेखा जस्ती छ भनेदेखि मैले पनि लक्ष्मीमा रेखै देख्न थालें। त्यसरी ऊ हाम्री रेखा त भै तर हाम्रा हत्केलामा भने ऊ अझै कोरिइसकेकी थिइन। हामी निरन्तर कोसिसमा थिम् तर।

बिज्ञापन सेवा सकिया तर बाल कार्यक्रम आउन बाँकी भाको समय थ्यो। बाङ्गे एउटा झोला च्यापेर आइपुग्यो म कहाँ।

"झोला बोकेर कता नि? अब चोर्न छोडेर माँग्न थालिस् कि के हो?" मैले हाँस्दै सोधें।
बाङ्गेले जवाफ दिनु सट्टा झोला यसो खोलेर देखायो। हेर्छु त हर्लिक्सको सिसी छ बा!
"किन ल्या यो?" मेरो प्रश्न खस्न नपाई "तन्काउन नि अरु किन?" भन्छ बाङ्गे त।
"खाँदिन हर्लिक्स् सर्लिक्स्" मलाई नि रिस उठ्यो, "तँ मलाई हर्लिक्स् ख्वाउन आ ह्याँ?" मैले थपें।

"काँ हर्लिक्स्?" बाङ्गेले फत्फताउदै सिसी झोलाबाट झिक्यो। भित्र त झोल पो छचल्किन्छ।
"के यो?" मेरो सोधाइलाई आँखामा चमक ल्याउदै बाङ्गेले गर्वसाथ जवाफ दियो, "ट्वाँट् नि, अरु के हुन्छ? बाउले ल्याको नयाँ माल यो। बिदेसी हो यो बिदेसी।"
मेरा नि आँखा चम्के । घुटुक्क थुक् निल्दै भनेँ "ल हिँड्"।
अस्ति भिनाजु आउँदा राख्या दुइटा लालीगुराँसका खिल्ली पनि च्यापेँ मैले। घरमै ट्वाँट् लाउँदा रिस्क् अलि बढी हुने। झन् बाङ्गे म कहाँ आएसि त हाम्रो निगरानी निकै कडा हुन्थ्यो। बाङ्गे अघि लाग्यो म पछि। अघि हर्लिक्सको सिसी हेर्दा किताब कापी पनि देख्या थिएँ झोलामा। त्यसैले सोधेँ "किताब कापी नि बोक्या छस् नि त?"
"तँ काँ पढ्न हिन्या भनेर आमालाई देखाउँदै हाल्या नि त झोलामा।" उसले भन्यो। हामी बाहिर निस्केम।
चोकमा झोला बोक्या बाङ्गेलाई हेर्दै काकीले सोधिन् "काँ हिन्या हँ झोला बोकेर?", बाङ्गेले काकीको अनुहारै नहेरी जवाफ दियो "ट्युसन्"।

त्याँ पोखरी पस्चिमको भगवती मन्दिर पछडि गएर चुरोटको सर्कोसँगै ट्वाँट् लाउँदै थिएम्, बेला न कुबेला एउटी आइमाईलाई मन्दिर घुम्न पर्यो फेरि।

"हेर यी केटाहरु बिग्रेका" भन्दै मन्दिर घुम्दै थिईन् बाङ्गेले "एउटै कुरो सधै भनिरहन दिक्क लाग्दैन? एक्-दुई चोटि भनेसि नि हाम्ले बाल् नटेरेसि त वास्ता नगर्नू नि।" भनेर झर्कियो।

घिन् लाग्दो दृष्टि फ्यालेर भक्तालु हिनिन्। बाङ्गेले एउटा पट्ट्याको कागज निकाल्यो र भन्यो "यो मैले लेख्या लव् लेटर रेखालाई"। पछि के पर्छ पर्छ भनेर टाइप गरेर ल्याएछ छोटो हावादारी लव् लेटर्।

....

अनि त्यो रातो रंग हाल्या तितो तितो बरफ सोस्दै गर्दा कुहीना सम्म धुलो पखाल्दै तर्किदै पुगेका ति थोपाहरु सुकेर पाखुरामा बसेका थुप्रै खहरेहरु देखाउँदै नयाँ बजाराँ कच्ची भल्दा हुँदी सिंगान र पाईँस एकै साथ तान्दै एउटा खुट्टा उचालेर गुच्चालाई बल पर्याउन मुख छोडेर "गुर्ली" को हुकुम दिने प्रभो चै तिका: ब्रो त होला नी ---

"..... दिने प्रभो चै तिका: ब्रो त होला नी "

हैन हैन ब्रो, गुच्चा चै खेलिएन ।

दीप प्रभो कता सवारी भैबक्स्या हो कुन्नि आज? न गाथमा आराम भएन कि? न तात्तो न छारो के साझा जानु भनेर आफैँ आरामगरि टोपल्नुभा हो, मर्जी होस! प्रभो! प्रभुको अनुपस्थितीले बाङ्गे महात्म्यको व्रत बस्ने र कथा श्रवण गर्न आतुर भक्तजनहरुमा ठुलो भुइँचालो चलेको छ। त्यो भन्दा पनि विभत्स रस त प्रभोको अनुपस्थितीमा वियोग भोगिरहेका साझाका षोडसीहरुको त्राहिमाम् त्राहिमाम् क्रन्दनले यो जगत कँपाउँदा उत्पन्न भएको छ। हे बाङ्गेसखा, हे सुपारीसखा, हे बर्मुसखा, हे ट्वाकसखा, हे हाँडिगाउँका अधीपती, हे टुकुचा पूर्व बागमती पश्चिमको पावन भुमिमा बिराजमान तरुणिप्रिय, तरुणीभक्त दीप प्रभो, यस्ता तपाइँलाई कोटि कोटि हैन पाए अशर्फी घोटी घोटी प्रणाम टक्रयाउन साझापुरका भक्तजनहरु लालायित छन्! महात्म्यको अर्को अध्यायको दीप बालि बक्स्योस प्रभू, स्वस्ती गर्न ठिक्क पारेको मोहोर पनि कास लागेर जान थाल्यो नत्र सिलावरको सुकिमा परिएला!

नमस्कार!

बाङ्गेपुराणका लेखक श्री दीपज्यूको अनुपस्थितीले साझापुरको जनजीवन आज पनि प्रभावित रह्यो। चोक चोक र गल्ली गल्लीका थ्रेडहरुमा फाट्ट फुट्ट रुपमा पोस्ट खुलेका थिए भने साझा रिङरोड बाहिरको चौतारीमा भने पहिले जस्तै भिडभाड देखिन्थ्यो। कयौँ पाठकहरु, बाङ्गे पुराण पढ्ने मनसायले शैक्षीक बिदामा रहेको परिस्थीतीमा लेखक दीपको ऐच्छिक बिदाले उनिहरु निकै अलमलमा परेको समाचार प्राप्त भएको छ। लजालु, कोमल, संवेदनशील, सुन्दर तथा फक्रेको गुलाब जस्ता षोडसी फ्यानहरुमा दीपको अनुपस्थितीले अन्यौलको वातावरण सृजना गरेको कुरा हाम्रा सम्वाददाता बताउँछन्।  उनिहरु, बाङ्गे पुराण पाठनको आसमा , मेकअप, फेसियल, वैक्सिङ, थ्रेडिङ देखि लिएर महिनौँ देखि कायम रहेको डाइटिङलाई समेत बिर्सन पुगेका छन जसले गर्दा  जर्खरिएका, रुखो, स्थुल र बोके प्रवृतीका ठिटा तथा बुढाहरुलाई दिउँसै पनि औँशीको रात अनुभव हुन थालेको कुरा पनि हाम्रा सम्वाददाता बताउँछन्। बाङ्गे तथा सुपारीलाई आफ्नो आइडल मान्ने र त्यस्तै संवाद तथा हाउभाउ कपि गर्न खोज्ने स्कुले बिद्ध्यार्थीहरु नयाँ बाङ्गे पुराणको हालको अभावले गर्दा पुन: पहिलेकै एक्स बक्स र प्लेस्टेसनमा फर्कन बाध्य भएका छन्। बाँकि समाचार एकैछिनको बिश्राम पछि-

दिप पर्भो को अनुपास्थिती ले बाङ्गे पुरान सुन्न नपाका इे कान हरु बिर्खे पर्भो को सम्चार ले न्यानो गर्‍यो, साह्रै रमाइलो साह्रै रमाइलो

"बाङ्गे तथा सुपारीलाई आफ्नो आइडल मान्ने र त्यस्तै संवाद तथा हाउभाउ कपि गर्न खोज्ने स्कुले बिद्ध्यार्थीहरु ........" सोर्है आना सैही

अब एक बज्या सम्चार कैले त पर्भो

 

स्वऐच्छिक दुई दिने भुमीगत अबस्थाको पालनामा थिएं, प्रभोहरु। 

जिम्मालको आहवान वा स्तुती, अथबा समाचारै मात्रैले त के हुन्थ्यो र तर षोडषीहरुको पनि कुरा मिसाएको पक्षले भने मन आल्हादित भयो।